چکیده: در تحقیق حاضر موش سوری نژاد «Balb/c» به عنوان حیوان مدل آزمایشگاهی انتخاب گردید و اثرات «تراتوژنیک»عامل خردل بر روی جنین موش هایی که در روزهای 7.5، 8.5، 9.5 حاملگی قرار داشتند بررسی شد.
نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان می دهد که گاز خردل می تواند بسیاری از فعالیت های طبیعی سلول ها و روندهای رشد و تمایز را به علت دارا بودن خواص «سیستوتوکسیک و سیستواستاتیک» خود دچار اختلال و وقفه نماید. با توجه به دوز استفاده شده میزان اثرات گاز خردل بر فعالیت های مختلف رشد و نمو، ارتباط مستقیمی با میزان دوز به کار رفته و زمان اندام زایی در جنین دارد. گاز خردل بیشترین تاثیر خود را بر اندام های در حال شکل گیری تزریق می گذارد. علت اصلی آسیب های ایجاد شده در اندام های مختلف، تخلیه نمودن مراکز «نوکلئوفیل» سلول ها و در نهایت شکست و تجزیه ملکول های «DNA» و اختلال و توقف فرایندهای رشد و تقسیم سلولی می باشد.
|