چکیده: در سنجش بیماران نقص شنوایی گفتاری، عمدتا از مواد و روش های خارجی استفاده می شود. در این روش ها از آواها و حروفی برای سنجش استفاده شده است که در ادبیات آن کشور دارای معانی مشخص بوده و از لحاظ صوتی از خصایص ویژه ای برخوردار است، به عبارت دیگر وابستگی این صداها به لحاظ معانی هم خوانی آن ها با زبان های خارجی کارآیی لازم را ندارند.
در این پژوهش به ابداع مواد و دستورالعمل جدیدی برای جایگزینی تست های خارجی با کلمات فارسی اقدام گردید و در حال حاضر جایگزین سنجش های خارجی در مراکز شنوایی سنجی گردیده است.
|