چکیده: این تحقیق به منظور بررسی میزان رضایت شغلی و همبسته های آن در سازمان صنایع و معادن استان خوزستان و بررسی استرس های شغلی کارکنان آن تدوین و اجرا گردید. جمعیت هدف 1600 نفر از کارکنان شرکت ها و موسسات تولیدی دولتی و نیمه دولتی استان خوزستان بود که در دامنه سنی 63-18 سال قرار داشتند. از این تعداد 1360 نفر مرد و 240 نفر زن بودند. در این تحقیق صنایع استان به هشت گروه (صنایع شیمیایی، سلولزی، غذایی، کانی غیر فلزی و فلزی، برق، نساجی و صنایع سنگین) تقسیم گردید و برای نمونه گیری نیز از روش نمونه گیری تصاعدی خوشه ای استفاده شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه که شامل اطلاعات شخصی و حرفه ای، آزمون سنجش خشنودی شغلی JDI، آزمون زمینه یابی تشخیص استرسی (s.d.s) و آزمون سنجش پیوستگی گروهی بود، استفاده شد.
نتایج تحقیق نشان داد از میان عوامل شخصی، میزان سابقه کار کارکنان تنها متغیر پیش بینی رضایت شغلی کارکنان است و از میان عوامل محیطی به استثنای سطح شغل سایر متغیرها به عنوان پیش بینی رضایت شغلی محسوب می شوند و سایر متغیرها نظیر وضعیت حقوق و دستمزد، میزان تحصیلات نقش کمتری در پیش بینی رضایت شغلی دارند. همچنین نتایج نشان داد بین هشت گروه صنعتی از لحاظ متغیرهای مورد پژوهش تفاوت معنی داری وجود دارد. در نهایت ملاحظه گردید ویژگی های نقش، تعارض نقش و گرانباری نقش با استرس شغلی کارکنان رابطه مثبت معنی دار و با رضایت شغلی رابطه منفی دارند.
|