چکیده: در عصر حاضر از مواد پلیمری جهت بسته بندی و حمل و نقل انواع مواد خوراکی و غیرخوراکی استفاده وسیعی به عمل می آید. به موازات این مصرف حجم زباله هایی که از این پلیمرها به صورت فیلم، ظروف یک بار مصرف و غیره در خشکی و آب های دنیا بر جای می مانند، مشکلات قابل توجهی را از نظر آلودگی زیست محیطی مطرح می سازند که دلیل آن عمر بالای این پلیمرها (حدود 400 سال برای پلی اتیلن) در طبیعت است. برای غلبه بر این مشکل راه های مختلفی در دنیا به کار گرفته شده است.
در این طرح ابتدا پلیمرهای مورد مصرف برای تهیه فیلم ها بررسی می شود، سپس راه های تخریب پذیری و جلوگیری از آسیب رساندن آنها به محیط زیست ارزیابی و در نهایت روش های مناسب و قابل اجرا در کشورمان انتخاب و پیشنهاد می گردد.
|