چکیده: در این پژوهش تحولات ادبیات عصر جدید ایران بررسی شده است، عصری که پس از جنگ ایران و روس آغاز می گردد و تا زمان کودتای رضاخان را شامل می شود.
تحولات مذکور از نوع دگرگونی هایی بود که در اروپا پس از رنسانس رخ داده و ادبیات فارسی قبل از انقلاب مشروطیت، با این نوع فرهنگ و ادب رویارو شده بود. پیدایش و گسترش مضامین و قالب های ادب غربی در پهنه ادبیات ایران در این تحقیق نشان داده شده است. کیفیت تکوین قالب های جدید و محتوای آن ها اعم از رمان، نمایش نامه، رساله ها یا نظریه ها و مانیفست های ادبی و استفاده از هنرهای ادبی در مطبوعات، ترجمه های سفرنامه ها از دیگر مباحث این پروژه به شمار می روند. عوامل، عناصر، گذرگاه ها و مجاری ورود ادبیات غرب به کشور ما و همچنین عملکرد مستشرقان در ادبیات جدید ایران و تاثیر آنان در ایجاد شکاف و جدایی بین ادبیات جدید ما از فرهنگ بارور اصیل و اسلامی گذشته، مباحث دیگر پژوهش را شامل می شود.
این پژوهش بیگانگی ادبیات موجود در اسلام و توده مردم و خلاء فرهنگی و فراموشی و باورهای اصیل و اندیشه های اسلامی در ادبیات عصر جدید را مورد نقد و بررسی قرار می دهد. در حقیقت این طرح رابطه تنگاتنگ با تحقق آرمان های انقلاب فرهنگی دارد. تحقق، جستجو، دریافت و تدوین زمینه های ادبی و آرمانی انقلاب اسلامی ما را بر آن داشت تا چنین پژوهشی صورت پذیرد. در این پژوهش از اصیل ترین منابع، حتی بعضا نسخه های خطی فیش برداری شده است و پس از مطالعات جامع و طبقه بندی و موضوع بندی مطالب، بخش های مختلف تدوین گشته اند.
|