چکیده: غشای سنتزی اصطلاحا به موادی از جنس پلیمر یا سرامیک و یا فلز گفته می شود که به صورت احتمالی اجازه عبور طیفی از مواد را می دهد. جداسازی در غشاء می تواند به علت اختلاف اندازه و یا اختلاف سرعت نفوذ و حلالیت باشد. در طرح انجام شده که برای اولین بار در واحد مجری صورت گرفت ضمن بررسی انواع غشاء و کاربردهای آن، روش های مختلف ساخت مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت با توجه به امکانات موجود و مواد در دسترس ساخت غشای استات سلولز به عنوان هدف مدنطر قرار گرفت.
به منظور ساخت غشاهای پلیمری روش های مختلفی وجود دارند که با توجه به خواص پلیمر مدنظر و شکل غشای مورد استفاده می توان از آن بهره گرفت. با توجه به میزان حلالیت مطلوب استات سلولز در حلال استات، روش جدایش فازی phase inversion جهت ساخت این غشاء مورد ارزیابی قرار گرفت. روش جدایش فازی به سه صورت تبخیر حلال، افزودن بخار ضدحلال و افزودن ضدحلال (روش مرطوب) صورت می گیرد.
در این طرح روش خشک یا همان تبخیر حلال مورد استفاده قرار گرفت و اثر پارامترهایی چون درصد پلیمر، نسبت حلال به ضد حلال مورد بررسی دقیق قرار گرفت. اثر هر کدام از این پارامترها به دو روش آنالیز و تحلیل می باشد. فرایند تبخیر حلال و ضد حلال (استن و آب) با ثبت تغییرات جرم نمونه حین تبخیر، رهگیری شده و نمودارهای حاصل مورد تحلیل قرار گرفت. از سوی دیگر نمونه غشاهای حاصل با استفاده از آنالیزSEM و منحنی های حاصل از تغییرات جرم نمونه حین تبخیر نتایج قابل توجهی حاصل شد.
|