بررسی شیوع بی اختیاری ادراری در خانم ها و آگاهی آنها از میزان تاثیر فیزیوتراپی بر درمان بی اختیاری ادراری

1- ارائه مقاله در شانزدهمین کنگره فیزیوتراپی ایران مورخ 19-17 اردیبهشت 84 تهران با عنوان «بررسی شیوع بی اختیاری ادراری در زنان و سنجش میزان آگاهی آن ها از درمان های فیزیوتراپی این عارضه در تهران 83-82»
2- «بررسی کیفیت زندگی در زنان مبتلا به بی اختیاری ادراری» در اولین همایش سراسری کیفیت زندگی 10 اسفند 83، دانشگاه تربیت مدرس.

عنوان: شیوع یابی بی اختیاری ادراری در خانمها و آگاهی آنها از میزان تاثیر فیزیوتراپی در درمان بی اختیاری ادراری.
هدف: هدف اصلی این طرح تعیین شیوع بی اختیاری ادراری در مدت 4 ماه در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان میرزا کوچک خان شهر تهران بود.
نوع مطالعه: این پژوهش از نوع توصیفی – مقطعی بود که بر روی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان میرزا کوچک خان در یک دوره 4 ماهه انجام شد. بی اختیاری ادراری که طبق تعریف International continence Society عبارت است از دفع غیرارادی ادرار، عارضه ای بهداشتی است که جنبه های روانی، اجتماعی، شغلی، فیزیکی و جنسی زندگی فرد مبتلا را تحت الشعاع قرار می دهد. بی اختیاری ادراری در زنان، مردان و افراد مسن به دلایل متفاوتی ایجاد می شود و با توجه به بالا رفتن میانگین سن در جوامع بعنوان یکی از معضلات بهداشتی کشورها مطرح شده است. آمار شیوع گزارش شده برای بی اختیاری ادراری در کشورهای مختلف با توجه به جمعیت مورد مطالعه بسیار متغیر بوده واز %14-71.5 در تحقیقات مختلف گزارش شده است. اما در کشور ما تحقیقاتی که میزان شیوع و علل و عوامل مرتبط با بی اختیاری ادراری را مورد بررسی قرار داده باشد بسیار معدود و انگشت شمار است.
مواد و روشها: جامعه پژوهش زنان 65-15 ساله شهر تهران بودند که از میان آنان زنان مراجعه کننده به یکی از مراکز درمانی در فاصله زمانی بهمن 1382 لغایت اردیبهشت 1383 مورد بررسی قرار گرفتند. تعداد جمعیت نمونه 480 نفر بود و تحقیق بصورت توصیفی و از طریق پر کردن فرم اطلاعاتی صورت گرفت.
یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که شیوع ادرار در هنگام فعالیتهای فیزیکی 38.7% بوده و 21.5% افراد در صورت عدم دسترسی به توالت دچار نشت ادرار می شوند. شیوع نشت ادرار بهنگام عصبانیت و عجله 22.6% گزارش شد و ضریب همبستگی فی – کرامر نیز ارتباط مستقیم آماری بین نشت ادرار در هنگام فعالیتهای فیزیکی با نشت ادرار بدلیل عدم دسترسی به توالت و دفعات دفع ادرار شبانه و نشت ادرار به هنگام عصبانیت و عجله نشان داد. در ارتباط با میزان آگاهی افراد تحت مطالعه از درمانهای فیزیوتراپی بی اختیاری ادراری، نتایج نشان داد که تنها 8.8% از افراد از درمانهای فیزیوتراپی بی اختیاری ادراری اطلاع داشتند.
نتیجه گیری کلی: نتایج تحقیق حاضر حاکی از شیوع بالای بی اختیاری ادراری در زنان شهر تهران بوده و این عارضه خاموش بعنوان معضلی بهداشتی – اجتماعی بایستی مورد توجه متولیان بهداشت کشور قرار گیرد.

Study objective: To estimate the prevalence of urinary incontinence and to assess women's knowledge about urinary incontinence physical therapy treatments.
Design and setting: A hospital – based cross – sectional study was conducted in women aged 15-65 years.
A 2 – page self – administered questionnaire were completed for 480 women.
Measurements: Urinary incontinence and symptoms assessed by eleven questions that evaluated any incontinence and participant's knowledge were assessed by four questions.
Results: In women aged 15-65 years, the prevalence of urinary incontinence was 38.7%, 18.7% of women with incontinence reported their urinary symptoms to a physician. Only 8.8% of women knew kegel's exe. And 1.95 of them have done the exercises.
Conclusion: Our findings indicate that although urinary incontinence is relatively common in the community, knowledge about that is low, and it is a silent health problem.