چکیده: رشد سریع جمعیت کشور ایران که %50 از متوسط رشد جمعیت دنیا بالاتر می باشد، توام با محدودیت های موجود در امور زراعی و دامی جاری در کشور و عدم استفاده صحیح از دانش نوین و تکنیک جدید متناسب با شرایط مملکت، موقعیت کنونی را به صورت کشور وارد کننده مواد غذایی (دام و انسان) در جهان درآورده است. براساس محاسبات فنی و تخصصی، در صورت تغذیه دامهای موجود کشور براساس جداول استاندارد غذایی، بمنظور تولید در سطح مطلوب و اقتصادی 41.5 درصد آنها از نظر انرژی (مجموع مواد غذایی قابل هضم) و 49.6 درصد آنها از لحاظ پروتیین خام (بدون در نظر گرفتن حجم واردات مواد غذایی دامی کنونی) محروم خواهند بود.
کاه و سایر فرآورده های فرعی کارخانجات صنایع کشاورزی کم و بیش بعنوان خوراک پایه در تغذیه دامهای نشخوارکننده کشور مصرف شده اند ولی متاسفانه بعلت عدم آشنایی با ترکیبات شیمیایی و قدرت انرژی زایی این مواد و عدم تاکید بر کاربرد تکنیک ساده و مناسب با شرایط کشور برای غنی سازی و متوازن کردن آنها، استفاده صحیح و اقتصادی از آنها نشده است و یا آنکه بعلت خطرات ناشی از بیماری، مسمومیت و کم ارزشی ظاهری این مواد مانند "اوره"، "ملاس"، "باگاس" و "ضایعات چای" و مصرف آنها در تغذیه دام عملا رواج پیدا نکرده است.
|