چکیده: در این بررسی کوشش شده است تا وضعیت بیومس و کاروتنویید جلبک سبز دونالیلا در دو دریاچه ارومیه و مهارلو در ارتباط با تغییرات فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی مورد ارزیابی قرار بگیرد. دریاچه ارومیه دارای متوسط مقدار کل املاح (TDS)، 357 گرم بر لیتر می باشد. کاتیون غالب آن (3289meq/l) Na+ است که Mg2+ و Ca2+ در مراتب بعدی آن قرار دارند. آنیون غالب آن (3900meq/l) Cl- است که SO4-2 و NO3- به دنبال آن قرار دارند. بیومس جلبک دونالیلا حدود 8.75×104cell/ml می باشد که از بین فاکتورهای سنجش شده تاثیر میزان نیترات که در این زمان به حداقل خود می رسد قابل تامل بوده به علاوه اینکه افزایش قابل ملاحظه ای نیز در میزان کربنات دیده می شود. در ارزیابی کمترین میزان بیومس، کمینه تقریبی کلیه فاکتورهای شیمیایی مشاهده می گردد. بیشترین میزان کاروتنویید با بیشینه میزان بیومس تطابق دارد.
دریاچه مهارلو دارای متوسط کل املاح (TDS)، 331 گرم بر لیتر است. کاتیون غالب آن (3507meq/l) Na+ است که Mg2+ و Ca2+ با مقداری نسبتا مشابه در مراتب بعدی قرار دارند. آنیون غالب آن (3900meq/l) Cl- است که SO4-2 و NO3- در مراتب بعدی آن قرار داشته و مقدار کربنات آن بسیار پایین می باشد. بیومس جلبک دونالیلا در این منطقه دارای مقدار متوسط 7×104cell/ml است که در نمونه برداری های بعدی تا اواخر بهار روند کاهشی نشان داده و مجددا در تابستان افزایش می یابد. بیشینه مقدار کاروتنویید 0.016mg/l بوده که همین روند کاهش تغییرات را نشان داده و با حداکثر میزان بیومس تطابق دارد. محتوای نیترات در این دریاچه بسیار پایین و مقدار زیتوده آن در مقایسه با دریاچه ارومیه بالاتر می باشد.
|