چکیده: هدف از این مطالعه اتصال نانوذرات مغناطیسی به بیومولکول های شناساگر (آنتی بادی ها) با اهداف خاص نظیر شناسایی سلول ها می باشد. در این تحقیق ابتدا نانوذرات مغناطیسی با عوامل فعال کربوکسیل یا آمین در سطح خود، با استفاده از لینکرهای EDAC و گلوتارآلدهید به آنتی بادی متصل شدند. اتصال نانوذرات مغناطیسی به آنتی بادی، با الکتروفورز و رنگ آمیزی آهن و آزمون بلات نقطه ای تایید شد. سپس آنتی بادی های آزاد (غیر کنژوگه) با ستون MACS جداسازی شدند. غلظت پروتئین (آنتی بادی ها) به روش برادفورد و الایزا و نیز غلظت آهن به روش تیوسیانات پتاسیم، در نمونه های کنژوگه تعیین گردید. پس از انجام کونژوگاسیون فعالیت بیولوژیک نمونه های کنژوگه، بر روی سلول های سرطانی، با رنگ آمیزی آهن و تست ایمونوفلورسانس تایید گردید.
آنتی بادی های هرسپتین به عنوان مدل بر روی نانوذرات مغناطیسی متصل گردید. محصول نهایی کنژوگاسیون، سوسپانسیونی قهوه ای رنگ و بدون رسوب بود. میزان آنتی بادی متصل شده حدود 20 میکروگرم در 1 میلی گرم نانوذرات تعیین شد. فعالیت بیولوژیک نمونه های کنژوگه در سطح سلول های سرطان سینه با رنگ آمیزی آهن و ایمونوفلورسانس تایید شد.
|