بررسی رابطه بین هوش عمومی و هوش هیجانی با رضایت از زندگی

پژوهش حاضر به هدف بررسی رابطه بین هوش عمومی و هوش هیجانی با رضایت از زندگی بود. بدین منظور، 716 نفر دانش آموز دبیرستانی (371 دختر و 345 پسر) به مقیاس هوش هیجانی تجدیدنظر شده شاته ( آستین و همکاران، 2004)؛ ماتریس های پیش رونده ریون (ریون و همکاران، 1993) و مقیاس چند بعدی رضایت از زندگی دانش آموزان (هیوبنر، 1994) پاسخ دادند. روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع همبستگی و شیوه نمونه گیری، از نوع طبقه ای سهمیه ای نامساوی بود. داده های حاصل از پرسشنامه ها، با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون ساده و گام به گام و نیز آزمون t گروههای مستقل مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین هوش عمومی و هوش هیجانی کل و خرده مقیاس های آن همبستگی معنی داری وجود ندارد. در حالیکه تمام خرده مقیاس های هوش هیجانی و هوش هیجانی کلی (بجز بهره وری هیجانها که رابطه معنی داری با رضایت از دوستان و رضایت از محیط نداشت) رابطه معنی داری با تمام خرده مقیاسها و رضایت از زندگی کل داشتند. نتایج رگرسیون گام به گام خرده مقیاس های هوش هیجانی برای پیش بینی رضایت از زندگی و خرده مقیاس های آن نشان داد که تنظیم هیجان ها و ارزیابی هیجان ها در مجموع، 19 درصد از تغییرات رضایت از زندگی کل به طور معنادار پیش بینی می کنند. هوش هیجانی کلی قادر به پیش بینی 7 درصد واریانس رضایت از خانواده، 5 درصد واریانس رضایت از دوستان، 10 درصد واریانس رضایت از مدرسه، 2 درصد واریانس رضایت از محیط، 14 درصد واریانس رضایت از خود و سرانجام 17 درصد واریانس رضایت از زندگی کلی است. همچنین همبستگی مثبت و معناداری بین تنظیم هیجان ها، بهره وری از هیجان ها، ارزیابی هیجان ها و هوش هیجانی کلی با هوش عمومی وجود دارد. از سویی دیگر، نتایج آزمون t دو گروه مستقل نشان داد که میانگین نمرات دختران در هوش هیجانی کلی؛ بهره وری از هیجان ها و ارزیابی هیجان ها به طور  معناداری بالاتر از پسران بود. در حالیکه در خرده مقیاس تنظیم هیجان ها، تفاوت معنی داری بین دو جنس وجود نداشت. همچنین تفاوت معناداری بین میانگین نمرات دختران وپسران در هوش عمومی و نیز رضایت از خانواده رضایت از دوستان، رضایت از مدرسه، رضایت از محیط، رضایت از خود و نیز رضایت از زندگی کلی وجود نداشت.

The purpose of this research was to examine the relationship between general intelligence and emotional intelligence on life satisfaction. A sample of 716 (371 female and 345 male) from Tehran's secondary schools who were selected using Stratified quota Sampling completed Modified Schutte Emotional Intelligence Scale (Austin et al., 2004), Raven's Progressive Matrices (Raven et al., 1993) and Multidimensional Students’ Life Satisfaction Scale (Huebner et al., 1998). Findings demonstrated that there were no correlation between general intelligence and total and subscales of satisfaction with life. But total and subscales of emotional intelligence and were significantly correlated with total and subscales of life satisfaction (except utilization of emotions with no significantly correlation with satisfaction with friends and satisfaction with living environment(.
Step by step regression revealed that subscales of emotional intelligence could explain the variance of the life satisfaction subscales in the following ways: regulation of emotions accounted for 9% of the variance in satisfaction with life, appraisal of emotions 2% of the variance in living environment. Also, regulation of emotions and appraisal of emotions explained 7% of the variance in satisfaction with friends and 16% of the variance in satisfaction with self. Whereas regulation of emotions, appraisal of emotions and utilization of emotions altogether explained for 13% of the variance in satisfaction with school. Additionally, regulation of emotions and appraisal of emotions accounted for 19% of the variance in total satisfaction with life. Furthermore, the results of simple regression showed that total emotional intelligence accounted for2% of the variance in living environment, 5% of the variance in satisfaction with friends, 7% of the variance in satisfaction with family, 10% of the variance in satisfaction with school, 14% of the variance in satisfaction with self and 17% of the variance in total satisfaction with life. َAlso, there were significantly positive correlation between total and subscales of emotional intelligence with general intelligence. On the other hand, the results of a T-test showed that, girls scored higher than boys on total and subscales of emotional intelligence (except regulation of emotions with no difference between two sexes). Also, there were not significant differences between two sexes on general intelligence and total and subscales of satisfaction with life.