براي بررسي مقايسه تنوع گونه اي و فراواني گياهان كف جنگل در توده هاي پهن برگ و سوزني برگ دو منطقه به شرح زير انتخاب شد: 1- هر دو منطقه 35 كيليومتري جنوب ساري در منطقه اي به نام لاجيم قرار دارد. مساحت قطعات مورد بررسي به طور متوسط 8 هكتار مي باشد. يك قطعه در سال 1342 شمسي به طور خالص با گونه نوئل (picea abies) جنگل كاري شده بود و قطعه ديگر شامل جنگل پهن برگ طبيعي باگونه هاي غالب Alnusتوسكا (subcordata راش(Fagus orintalis)و انجيلي Parrotia)و (persicaمي باشد. ارتفاع از سطح دريا 950-850متر، شيب 40-10% با جهت جنوب و جنوب غرب، بافت خاك نسبتا سنگين تا سنگين ( رسمي، لومي، رسي لومي) با عمق متوسط تا زياد، متوسط بارندگي سالانه 1300 ميليمتر و اقليم آن مربوط سرد مي باشد. تعداد پايه ها در قسمت جنگل كاري شده به طور متوسط 592 اصله در هكتار، ميانگين قطري 17.47 سانتي متر، ميانگين ارتفاعي درختان 14.5 متر و درصد تاج پوشش 80-50 درصد ميباشد. براي مقايسه تنوع در دو منطقه از شاخص تنوع شانون استفاده شد. براي اين منظور با استفاده از 10 كوادرات به ابعاد 10×10 متر و به روش تصادقي نمونه برداري صورت گرفت. در هر يك از كوادرات ها ضمن شناسايي گونه ها، تعداد گونه و تعداد افراد هر گونه يادداشت شد. نتايج نشان ميدهد كه مقدار متوسط شاخص تنوع شانون در رويشگاه درختان جنگلي پهن برگ 1.922- و در رويشگاه جنگل كاري سوزني برگ 1.3697- مي باشد. در اين بررسي با استفاده از شاخص شانون مشخص شد كه در منطقه لاجيم تنوع فلوركف جنگل در جنگل پهن برگ طبيعي در مقايسه با تنوع فلور كف در جنگل دست كاشت نوئل (picea abies) بيشتر مي باشد. با استفاده از آزمون t براي مقايسه تنوع در دو رويشگاه مشخص شد كه اختلاف مقدار تنوع در اين دو منطقه معني دار مي باشد. منطقه جنگل كاري سوزني برگ داراي بيشترين فراواني مي باشند شاخص يكنواختي در جنگل طبيعي پهن برگ برابر با 0.835 و در منطقه جنگل كاري برابر با 0.705 مي باشد. غناي گونه اي در كوادرات ها به طور متوسط برابر با 10 و 7 به ترتيب در جنگل پهن برگ و سوزني برگ بوده است.