نقش شيگلا، اشريشياكلي مهاجم و آنتامبا هيستوليتيكا در اسهال خوني كودكان و حساسيت ميكروبي آنها

مسابقه و هدف: ديسانتري با اسهال خوني يكي از بيماري هاي حاد دستگاه گوارشي است كه عوامل متنوعي باعث ايجاد آن در كودكان مي شود. تنوع عوامل و بروز مقاومت دارويي، درمان تجربي رابا مشكل مواجه مي سازد. اين مطالعه به منظور تعيين فراواني نسبي عوامل ايجاد كننده اسهال خوني كودكان در زاهدان و نيز بررسي حساسيت دارويي عوامل باكتريال ايجاد كننده بيماري صورت گرفت.
مواد و روش ها: دراين بررسي كه از ابتداي سال 1377 تا اواسط سال 78 به مدت يك و نيم سال انجام شد. تعداد 155 نمونه مدفوع از كودكان 6 ماهه تا 6 ساله اي كه به دليل اسهال خوني به بيمارستان حضرت علي اصغر(ع‎‎) مراجعه نموده بودند، مورد آزمايش هاي باكتري شناسي، سرولوژي و انگل شناسي قرار گرفت.
يافته ها: در 43 مورد (28%) شيگلا، 20 مورد (13%) اشريشياكلي مهاجم ودو مورد آنتامبا هيستوليتيكا مشاهده گرديد. از 43 مورد شيگلا، 35 مورد (81%) گونه فلكستري و 8 مورد (19%) گونه ديسانتري (سروتيپ يك) بودند. ناليديكسيك اسيد، موثرترين آنتي بيوتيك مورد آزمايش بود و تنها يك مورد (شيگلا) مقاومت مطلق نسبت به آن ديده شد.
استنتاج: با توجه به اين كه مقاومت قابل ملاحظه اي نسبت به آنتي بيوتيك هاي آمپي سيلين، كوتريموكسازول، فورازوليدون، سيپروفلوكسازين و سفالكسين مشاهده شد، توصيه مي شود از تجويز تجربي (امپريكال) آنها خودداري شود. همچنين با توجه به ميزان اندك آنتاميا هيستوليتيكا بهتر است تجويز داروي ضد آميب نيز صرفا در موارد تشخيص آزمايشگاهي صورت گيرد.