ميزان بروز عفونت هاي خوني و ادراري در بيماران سوخته بستري شده در مركز سوختگي قطب الدين شيراز در سال هاي 80-1379

سابقه و هدف: اگرچه پژوهش هاي زيادي در مورد عفونت هاي زخم سوختگي صورت گرفته است اما تعداد معدودي از آنها ساير عفونت هاي بيمارستاني را در اين بيماران مورد بررسي قرار داده اند. اقدامات تشخيصي و درماني تهاجمي (كاتتريزاسيون عروق خوني و مثانه) به ميزان زيادي بيماران دچار سوختگي را در معرض خطر عفونت هاي بيمارستاني مختلف قرار مي دهند. هدف از اين مطالعه، تعيين ميزان بروز عفونت هاي خوني و ادراري وابسته به كاتتر عروق محيطي و كاتتر ادراري و نيز مقايسه آنها با ميزان هاي مذكور در «سيستم ملي مراقبت از عفونت هاي بيمارستاني آمريكا» بود.
مواد و روش ها: اين مطالعه آينده نگر به مدت 11 ماه از تاريخ اول دي ماه 1379 تا پايان آبان ماه 1380 انجام گرديد و كليه بيماراني كه بيشتر از 48 ساعت بستري بوده و در هنگام بستري دچار عفونت نبودند وارد مطالعه گرديدند. براي تشخيص عفونت ادراري و خوني از تعاريف استاندارد «مركز كنترل بيماري ها»(CDC)  استفاده گرديد.
يافته ها: 106 بيمار داراي شرايط لازم براي ورود به مطالعه بودند كه از اين تعداد 91 نفر دچار عفونت هاي بيمارستاني مختلف شدند (85.85 درصد). ميزان بروز عفونت ادراري وابسته به كاتتر ادراري 30 در هزار شخص مورد - روز و ميزان بروز عفونت خوني وابسته به كاتتر وريدي 17 در هزار مورد - روز بود.
استتاج: مقايسه ميزان هاي بروز عفونت ادراري و خوني وابسته به كاتتر ادراري وريدي در بيمارستان قطب الدين و آمار «سيستم ملي مراقبت از عفونت هاي بيمارستاني آمريكا» نشان داد عفونت هاي ادراري و خوني در مركز قطب الدين بيشتر است (P<0.001) در حالي كه نسبت استفاده از كاتتر ادراري و كاتتر عروق مركزي در بيمارستان هاي تحت پوشش «سيستم مراقبت از عفونت هاي بيمارستاني آمريكا» بيشتر است (P<0.001). براي پيگيري از ايجاد عفونت لازم است آموزش و نظارت بر استانداردهاي استفاده از وسايل تهاجمي در روند درمان وجود داشته باشد و ايجاد يك «سيستم مراقبت از عفونت هاي بيمارستاني» شايجاد شود.