محاسبه شاخصهاي زماني‌ گذر پرتو داروي 99m Tc - DTPA از كليه سالم

رنوگرافي يكي از متداولترين آزمايشات پزشكي هسته اي است. اساس اين آزمايش محاسبه چگونگي و سرعت گذر يك ماده راديواكتيو از كليه از طريق ثبت فوتونهاي خارج شده از بدن است. ماده راديواكتيو عموما از طريق تزريق وريدي وارد بدن بيمار شده و از طريق گردش خون به كليه ها مي رسد. در طي مسير حركت، اين مواد در خون پراكنده شده و با آهنگ متغيير و نامشخصي به كليه وارد مي شوند. تغيير آهنگ در ورود پرتودارو به كليه سبب تغيير شكل در رنوگرام مي گردد و زماني كه تزريق بصورت بولوس كامل انجام نگيرد در تفسير ايجاد اشكال مي نمايد. از نظر رياضي رنوگرام تابع كار كليه نيست بلكه حاصل پيچش (convolution) تابع كار كليه و آهنگ ورود پرتو دارو به كليه است. لذا چنانچه توابع ورودي و رنوگرام در دست باشند با استفاده از تكنيك واپيچ (Deconvolution) مي توان تابع كار كليه را به دست آورد. استفاده از تابع كار كليه بجاي رنوگرام داراي دو مزيت اساسي است. اولا تابع كار مستقل از آهنگ ورود پرتودار به كليه و در نتيجه مستقل از چگونگي تزريق است. و ثانيا شاخصهائي كه از تابع كار به دست مي آيند برعكس شاخصهاي استخراج شده از رنوگرام داراي ارزش فيزيولوژيك هستند. در نتيجه ارزش تشخيصي آنها به شدت بيشتر است. در تحقيق حاضر با استفاده از رنوگرام استاندارد 30 فرد سالم بدون هيچگونه سابقه ناراحتي كليوي تابع كار كليه با روش واپيچ محاسبه شده و با استفاده از آن شاخصهاي گذر پرتو داروي ^99m Tc-DTPA از كليه محاسبه شدند. اين شاخصها عبارتند از كمترين زمان، بيشترين زمان، ميانگين زماني و اندكس زماني. هر يك از اين شاخصها به طور جداگانه براي كليه و يارانشيم كليوي محاسبه شدند و محدوده سالم آنها مشخص گرديد. از ميان شاخصهاي فوق ميانگين زماني پرانشيم كليوي از نظر آماري داراي بيشترين اعتبار تشخيصي است.