استفاده از روز افزون از علف كش‌هايي مانند آترازين،نگراني هايي را در خصوص آلودگي خاك و آب هاي زيرزميني ايجاد كرده است. پژوهش حاضر در مزرعه آزمايشي دانشكده كشاورزي دانشگاه شيراز روي خاك سري دانشكده صورت گرفته و تغييرات غلظت و حركت آترازين را در عمق هاي مختلف خاك، و در زمان هاي متفاوت در طول دوره رشد و بررسي نموده است. هم چنين، پتانسيل آلودگي خاك و آبهاي زيرزميني در اثر آترازين بررسي، و مدل PRZM-2 براي شبيه سازي غلظت آترازين ارزيابي شده است. آزمايش دريك مزرعه ذرت با سه پلات به ابعاد 19×11 متر (209 مترمربع) انجام شده و در هر پلات آترازين به مقدار 3.5kg a.i./haبه كار رفته است. براي اندازه گيري غلظت آترازين در خا ك در طول فصل رشد، نمونه هاي خاك از عمق هاي 0-100 سانتي متر در لايه هاي 10 سانتي متري، در هفت زمان مختلف جمع آوري گرديد. داده هاي به دست آمده نشان داد كه غلظت آترازين با گذشت زمان در پروفيل خاك كاهش مي يابد، به طوري كه حداكثر عمقي كه آترازين در آن رديابي گرديد 50 سانتيمتر بود. پارامترهاي آماري شامل CRM,EF,EMSE,ME براي مقايسه داده هاي مشاهده شده و پيشبيني شده توسط مدل PRZM-2 استفاده گرديد. كه براي كليه داده ها در هم زمان ها و عمق هاي خاك به ترتيب 2.78mg/kg-soil ، mg/kg-12.73soil، 0.49 و 0.25 است. نتايج شبيه سازي داراي هم خواني نسبتا خوبي با داده هاي مشاهده شده ميباشد. بنابراين، ميتوان از مدل PRZM-2براي شبيه سازي حركت آترازين در خاك و آلودگي آبهاي زيرزميني استفاده كرد.