به منظور بررسي واکنش به خشکي در 3 گونه (با شش منشا بذري) شبدر يکساله يک آزمايش گلخانه اي به صورت فاکتوريل و در قالب طرح کاملا تصادفي با سه تکرار در سال 1383 انجام گرفت. طول و وزن خشک ريشه و اندام هوايي و نسبت طول ريشه به طول اندام هوايي دو گونه و چهار زير گونه شبدر يکساله در چهار سطح خشکي 100، 75، 50 و 25 درصد ظرفيت مزرعه اندازه گيري شدند. بيشترين طول اندام هوايي و ريشه به ترتيب در تيمارهاي 100 و 75 درصد ظرفيت مزرعه با ميانگين طول هاي 15.24 و 14.19 سانتيمتر و کمترين ميزان آنها در تيمارهاي 25 درصد ظرفيت مزرعه به ترتيب با 5.52 و 9.71 سانتيمتر بدست آمد. مقايسه ميانگين وزن خشک اندام هوايي و ريشه نشان داد که بيشترين وزن خشک به ترتيب با 0.95 و 1.1 گرم مربوط به گونه T. alexandrinum var. carmel بود، در حالي که کمترين وزن خشک اندام هوايي در توده هاي بالاده کازرون، دو چين کردستان و سوريان آباده (شبدر ايراني) و کمترين وزن خشک ريشه توده دو چين کردستان (شبدر ايراني) بدست آمد. بر اساس نتايج بدست آمده گونه هاي T. alexandrinum var. carmel و T. subterraneum var. clark به عنوان گونه هاي مقاوم و توده هاي بالاده کازرون و هفت چين اراک حساس ترين و توده هاي دو چين کردستان و سوريان آباده جزء گونه هاي نيمه مقاوم به خشکي در مرحله رشد رويشي معرفي شدند.