بررسي تاثير پخش سيلاب روي تغييرات گونه هاي گياهي در زنجان

بدليل اينکه بيشتر از 90 درصد مساحت کشور در ناحيه خشک و نيمه خشک واقع شده است، آب يکي از مهمترين عواملي است که مي تواند در تمام موضوعات کشاورزي موجبات توسعه پايدار را فراهم کرده و بنابراين مي تواند نقش مهمي در تغيير شرايط محيطي براي گياه ايفا نمايد. اما هنوز اطلاعات کافي از پاسخ گياهان به چنين تغييراتي در دست نيست. در اين تحقيق سعي گرديد تاثير استحصال آب و پخش آن در تغييرات ترکيب گياهي در يک عرصه پخش بررسي گردد. منطقه مورد مطالعه در قسمتي از دشت زنجان، در شمال غرب شهر زنجان و بين دو رودخانه سهرين و قره چريان قرار دارد که شامل اراضي ديم رها شده بوده و با رسوبات کواترنري اشغال گرديده است. به منظور ارزيابي تغييرات ترکيب گياهي، تعداد 9 ترانسکت در سه قطعه عرصه پخش و دو ترانسکت در عرصه شاهد به طور دايمي مستقر گرديده و با استفاده از روش برخورد خطي، درصد پوشش گياهي تمام گونه ها يادداشت برداري شده و سپس شناسايي گرديدند. هشت سال مطالعه نشان داد که برخي گونه ها تحت تاثير پخش سيلاب حذف گرديده، برخي افزايش يا کاهش يافته و تعدي گونه جديد نيز براي اولين بار مشاهده شده اند. افزايش پوشش گياهي و ظهور گونه هاي خوش خوراک در سال آخر نشان داد که پخش سيلاب مي تواند توليد علوفه را بهبود بخشد. همچنين، با توجه به شکل زندگي گونه هاي مشاهده شده، اگرچه علف هاي دايمي افزايش يافتند، اما پخش سيلاب در مورد استقرار گندميان دايمي موفق عمل نکرده است.