مقايسه تغييرات هموديناميك ناشي از پروپوفول و تيوپنتال حين القاي بيهوشي و لوله گذاري ناي

مقدمه: يكي از روشهاي معمول بيهوشي جهت انجام اعمال جراحي مختلف، بيهوشي عمومي مي باشد. تيوپنتال رايج ترين داروي بكار برده شده جهت القاي بيهوشي داخل وريدي مي باشد. استفاده از پروپوفول از زمان معرفي به عنوان يكي داروي بيهوشي، با روند رو به رشد فزاينده اي همراه بوده به طوري كه در خيلي از موارد، داروي بيهوشي انتخابي شناخته شده است. هدف از اين مطالعه مقايسه تغييرات فشارخون و تعداد ضربان قلب ناشي از پروپوفول و تيوپنتال حين القاي بيهوشي و لوله گذاري ناي و استفاده پروپوفول به جاي تيوپنتال جهت القاي بيهوشي مي باشد.
روش كار: اين تحقيق يك مطالعه كارآزمايي باليني دو سو كور بوده كه بر روي 60 بيمار بزرگسال با كلاس بيهوشي يك و دو كه جهت اعمال جراحي الكتيو تحت بيهوشي عمومي به اتاق عمل مراجعه كرده بودند، انجام گرديد. بيماران به نسبت مساوي و به صورت تصادفي به دو گروه 1 (پروپوفول) و 2 (تيوپنتال) تقسيم شدند. بعد از اندازه گيري فشارخون سيستوليك و دياستوليك و تعداد ضربان قلب اوليه (پايه) و تجويز پيش داروي مشابه شامل مورفين و ميدازولام، بيماران گروه 1 داروي پروپوفل (2mg/kg) و بيماران گروه 2 داروي تيوپنتال سديم (5mg/kg) را جهت القاي بيهوشي عمومي دريافت كردند. سپس فشارخون سيستوليك و دياستوليك و تعداد ضربان قلب در چهار زمان متفاوت اندازه گيري شد. بعد از القاي بيهوشي و قبل از لارينگوسكوپي و لوله گذاري ناي، بلافاصله پس از لوله گذاري ناي، 3 و 5 دقيقه پس از لوله گذاري ناي، طول مدت لارينگوسكوپي و لوله گذاري ناي نيز در همه بيماران اندازه گيري و ثبت شد. داده ها پس از جمع آوري با استفاده از آزمون t تجزيه و تحليل گرديد.
نتايج: ميانگين سني، جنسي و طول مدت لارينگوسكوپي در دو گروه يكسان بود. ميانگين فشارخون سيستوليك، دياستوليك و تعداد  ضربان قلب اوليه نيز در دو گروه يكسان بود اما ميانگين فشارخون سيستوليك، دياستوليك و تعداد ضربان قلب در زمانهاي پس از تزريق دارو و قبل از لوله گذاري ناي، بلافاصله پس از لوله گذاري ناي و همچنين 3 دقيقه پس از لوله گذاري ناي در گروه 1 بطور قابل ملاحظه اي كمتر از گروه 2 بود (P<0.05) اما در زمان 5 دقيقه پس از لوله گذاري ناي، اختلاف آماري معني داري بين دو گروه مشاهده نشد.
نتيجه گيري: باتوجه به نتايج فوق،‌ مي توان گفت كه پروپوفول به دليل مهار قوي تر پاسخهاي قلبي عروقي به لارينگوسكوپي و لوله گذاري ناي مي تواند جايگزين بسيار مناسبي براي تيوپنتال سديم جهت القاي بيهوشي عمومي باشد.