بررسي ارتباط سطح سرمي آديپونکتين با درصد توده چربي بدن و ميزان حساسيت به انسولين در مردان داراي اضافه وزن

مقدمه: نقش آديپونکتين در تنظيم متابوليسم گلوکز، مقاومت به انسولين و اختلالات مرتبط با چاقي مورد توجه قرار گرفته است. مطالعه حاضر به منظور تعيين سطح سرمي آديپونکتين و ارتباط آن با درصد توده چربي بدن و حساسيت به انسولين در مردان داراي اضافه وزن ديابتي و غيرديابتي انجام شده است.
روش ها: مطالعه بر روي مردان داراي اضافه وزن ديابتي نوع 2 (20 نفر) و غيرديابتي (20 نفر) انجام شد. سطح سرمي آديپونکتين به روش ELIZA، FBS به روش گلوکز اکسيداز و انسولين ناشتا به روش Immunoreactive اندازه گيري شدند. درصد توده چربي بر اساس امپدانس بيوالکتريک تعيين شد. حساسيت به انسولين نيز بر اساس فرمول QUICKI محاسبه شد.
يافته ها: با وجود يکسان بودن تقريبي BMI در هر دو گروه، ميانگين درصد توده چربي در گروه ديابتي (%26.55±2.87) بدون وابستگي به سن به طور معناداري بالاتر از گروه غير ديابتي (%22.93±2.87) بود (P<0.05). ميانگين آديپونکتين در گروه ديابتي (7.77±3.53µg/ml) کمتر از گروه غير ديابتي (8.13±0.03µg/ml) بود، گرچه اين اختلاف از نظر آماري معنادار نبود. بين آديپونکتين و درصد توده چربي ارتباط معکوسي مشاهده شد که از نظر آماري معنادار نبود. از طرف ديگر ارتباط مستقيمي بين آديپونکتين و حساسيت به انسولين در گروه غير ديابتي مشاهده شد (r=+0.5؛ (P=0.04.
نتيجه گيري: پايين بودن سطح آديپونکتين در مردان داراي اضاف وزن ديابتي در مقايسه با مردان مشابه غير ديابتي، به علاوه ارتباط مثبت آديپونکتين با حساسيت به انسولين نشان دهنده اثر کاهش سطح اين هورمون در موارد مقاومت به انسولين و ديابت در مردان ايراني داراي اضافه وزن است.