مطالعه مدل آزمايشگاهي و ارايه روابط جديد جهت تعيين ميزان پايين آمدگي امواج نامنظم از موج شکن هاي شکل پذير

در اين تحقيق تاثير امواج نامنظم دريا بر ميزان پايين آمدگي امواج از موج شکن هاي توده سنگي شکل پذير مورد بررسي قرار گرفته است. موج شکن شکل پذير، نوعي موج شکن است که نيم رخ اوليه آن در اثر برخورد امواج تغيير شکل پيدا مي کند. پژوهش حاضر با استفاده از روش مدل آزمايشگاهي در فلوم موج انجام شده است. امواج تابيده شده به مدل مقطع موج شکن، نامنظم با طيف انرژي جانسواپ بوده است. محدوده ارتفاعات موج 4 تا 14 سانتي متر و پريودهاي ميانگين 0.9 تا 1.7 ثانيه در آزمايشگاه در نظر گرفته شده اند. جهت اجراي مصالح لايه آرمور، از سنگ با دانه بندي هاي به ترتيب 1.82، 1.44 و D_n85A/ D_n15A= 1.14 و محدوده شاخص نفوذپذيري مصالح سازه D_n50A/ D_n50C≥10 و 1≤D_n50A/ D_n50C≤10 استفاده شده است. براي بررسي تاثير شيب سازه، شيب هاي 1:2.25، 1:1 و 1:2.5 با مقياس 1:50 مورد آزمايش قرار گرفته اند و به منظور بررسي اثر مقياس، چند آزمون شاخص با مقياس 1:30 تکرار شده است. تعداد امواج تابيده شده به مدل سازه از 1000 تا 6000 موج در نظر گرفته شده و مجموعا تعداد 120 آزمايش انجام شده است. نتايج آزمايشگاهي به صورت نمودارها و روابط ميزان پايين آمدگي %2 و %10 و عمده ارايه و به کمک روشهاي رگرسيوني خطي چند گانه، فرمولهاي جديدي به داده هاي آزمايشگاهي برازش داده شده است، که در اين مقاله ارايه مي گردد.