زمينه و هدف: اندازه گيري های فيزيولوژيك عملكرد حلزون و عصب شنوايي، در افتراق اختلالات ناشي از آسيب عصب هشتم از موارد نقص عملكرد سلول هاي مويي حلزون كاربرد دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسي عملكرد پاسخ هاي حلزوني (گسيل هاي صوتي گوش و پتانسيل ميكروفني حلزون) و پاسخ شنوايي ساقه مغز روي گروهي از بزرگسالان مبتلا به نوروپاتي / ناهمزماني شنوايي و افراد با شنوايي طبيعي انجام شد.
روش بررسي: مطالعه مقطعي حاضر، روي 16 بزرگسال مبتلا به نوروپاتي / ناهمزماني شنوايي (32 گوش) در محدوده سني 14-30 سال و 16 فرد با شنوايي طبيعي در محدوده سني 16-30 سال از دو جنس صورت گرفت و نتايج پاسخ گسيل هاي صوتي گذراي گوش، پتانسيل ميكروفني حلزون و پاسخ شنوايي ساقه مغز در دو گروه مقايسه و در ارتباط با سن، جنس، گوش و ميزان كم شنوايي، بررسي و تفسير گرديد.
يافته ها: در افراد مبتلا به نوروپاتي / ناهمزناني شنوايي، متوسط كم شنوايي در حدود 48.1 دسي بل بود و اديوگرام با كم شنوايي در فركانس هاي پايين و سپس صاف، بالاترين فراواني را داشت. در گوش هاي مبتلا به نوروپاتي / ناهمزماني شنوايي به جز دو مورد، گسيل هاي صوتي گذراي گوش در تمام گوش ها ثبت گرديد و ميانگين آن به متوسط پاسخ در افراد شاهد نزديك بود. مقدار زمان نهفته و دامنه بزرگترين قله فاز معكوس پتانسيل ميكروفني حلزون در افراد مبتلا به نوروپاتي / ناهمزماني شنوايي نسبت به افراد شاهد، به ميزان معني داري بالاتر بود. دامنه گسيل هاي صوتي گذراي گوش و پتانسيل ميكروفني حلزون مستقل از ميزان كم شنوايي بود و افزايش سن بر برخي اندازه گيري هاي پتانسيل ميكروفني حلزون تاثير داشت. در بزرگسالان مبتلا به نوروپاتي / ناهمزماني شنوايي، پاسخ شنوايي ساقه مغز حتي با تعداد تحريك بسيار پايين، مشاهده نگرديد.
نتيجه گيري: در بزرگسالان مشكوك به نوروپاتي / ناهمزناني شنوايي با درك گفتار ضعيفتر نسبت به ميزان آستانه هاي شنوايي، شكل اديوگرام با كم شنوايي در فركانس هاي پايين و صاف، شايع تر است. در اين افراد، غالبا پاسخ شنوايي ساقه مغز ثبت نشده و اندازه گيري هر دو پاسخ گسيل هاي صوتي گوش و پتانسيل ميكروفني حلزون در بررسي عملكرد سلول هاي مويي حلزون توصيه مي شود.