ارزشيابي دروني گروه شنوايي شناسي دانشكده توانبخشي دانشگاه علوم پزشكي تهران

زمينه و هدف: ارزشيابي به طور عمده سنجش شايستگي است. ارتقا كيفي آموزش، پژوهش، بهداشت و نيز درمان توانبخشي از مهمترين وظايف مسولان گروهها است. بهبود سطح آموزشي دانشجويان شنوايي شناسي از نظر علمي و عملي، هدف غايي اين رشته كه خدمت رساني به جامعه از بعد شنوايي و تعادل است را تامين مي كند. هدف از اين بررسي، ارزيابي نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهديدهاي گروه شنوايي شناسي راههاي مرتفع ساختن ضعف ها و تهديدها است.
روش بررسي: اين مطالعه مقطعي توصيفي روي نمونه هاي مورد ارزيابي يعني دانشجويان مقاطع كارشناسي و كارشناسي ارشد، اعضا هيات علمي و مدير گروه (در 9 حوزه تحت عنوان ساختار سازماني مديريت، برنامه هاي آموزشي، فرآيند تدريس و يادگيري، دانشجويان، فضاها و تجهيزات آموزشي، دانش آموختگان، هيات علمي، پژوهش و درمان) انجام شده است. اطلاعات حوزه هاي مورد ارزيابي توسط پرسشنامه جمع آوري گرديد. نتايج برحسب درصد بيان گرديد.
يافته ها: در اين مطالعه بالاترين امتياز (4.54 از 5) را در حوزه درمان و كمترين امتياز (3.39) را در حوزه فضاها و امكانات آموزشي كسب نمود. امتيازات كسب شده در حوزه هاي 9 گانه به ترتيب: ساختار سازماني و مديريت 4.36 (87.31 درصد)، دوره هاي آموزشي و برنامه درسي 4.17 (83.58 درصد)، فرايند تدريس و يادگيري 4.01 (80.26 درصد)، دانشجويان 3.43 (68.6 درصد)، فضاها و تجهيزات از سه ديدگاه دانشجويان كارشناسي، كارشناسي ارشد و هيات علمي 3.60 (72.11 درصد)، دانش آموختگان 3.60 (72.03 درصد)، هيات علمي 4.03 (80.6 درصد)، پژوهش 3.52 (70.4 درصد) و درمان و كيفيت آن 4.54 (90.8 درصد) بود. به اين ترتيب عامل اصلي كه گروه مي باشد از 9 حوزه مورد ارزشيابي 3.89 از 5 (77.88 درصد) را بدست آورد.
نتيجه گيري: در اين بررسي گروه شنوايي شناسي در وضعيت مطلوب قرار دارد. در صورت توجه به نقاط قوت و ضعف و فرصت ها و تهديدهاي گروه به نظر مي رسد بتوان اين وضعيت را به بسيار مطلوب تبديل نمود.