شريف رضي تصويرپردازي هنرمند و خلاق است كه قلم را همچون قلم مو نقاش به دست مي گيرد و با كمك انواع تصاوير شعري و بخصوص تصاوير بياني زيبا از سيماي دروني و احساسات و تفكراتش ترسيم مي كند، و تلاش دارد شعر خود را از افتادن در ورطه تكلف و تصنع برهاند. در ميان مراثي سيد قصيده اي را نمي توان يافت كه در آن، انواع تصاوير تشبيهي و يا استعاري و ... به كار گرفته نشده باشد و اين بدان دليل است كه او مجاز را بالاتر از حقيقت مي داند. البته اين تصاوير تنها براي زيبايي كلام و نيكو نمودن تصوير كلي شاعر چاشني سخن نمي شود، بلكه براي نزديك و ملموس كردن معني در ذهن شنونده و ياري كردن او در تجسم امور معنوي مورد استفاده قرار مي گيرد.
در اين مقاله به دنبال آنيم تا با تحليل مراثي شريف رضي انواع تصاوير استعاري و دلايل بكارگيري آنها را در اشعار او مورد بررسي قرار دهيم. اين نوع تصوير بر پايه هاي تشخيص و تجسيم استوار شده است و شاعر با كمك گرفتن از آن تابلوهاي بلاغي زيبايي خلق مي كند كه بخشي از آن، امور معنوي چون: روزگار، مرگ، بخشش، غم و اندوه و ... را در چارچوب تصوير استعاري بررسي مي كند، و بخشي ديگر نيز براي ملموس كردن امور حسي و واضح تر و دقيق تر ساختن تصوير آنها در ذهن مخاطب، اين امور محسوس را در قالب استعاره به تصوير مي كشد. در پايان بحث نيز به تحليل نقش استعاره در ترسيم احساسات و افكار شاعر پرداخته ايم.