نگاهي دوباره به آموزش و پرورش تطبيقي و رسالت هاي آن

آگاهي از جايگاه ويژه نظام هاي آموزشي و نقش آنها در تغييرات اجتماعي و بويژه تحولات سياسي دو دهه اخير جهان سبب شده است كه در بسياري از كشورها، آموزش و پرورش تطبيقي به يكي از پوياترين رشته هاي علمي مورد توجه سياست مداران، دانشمندان حوزه هاي گوناگون علوم انساني و دست اندركاران و برنامه ريزان آموزشي مبدل شود و بيش از 30 انجمن ملي آموزش و پرورش تطبيقي به وجود آيد تا زير نظر انجمن بين المللي آموزش و پرورش تطبيقي فعاليت كند. در كشور ما به عكس روند جهاني اين رشته علمي كمتر مورد بحث، بررسي و پژوهش محققان قرار گرفته و عليرغم وجود دوره كارشناسي ارشد آموزش و پرورش تطبيقي در دانشگاه علامه طباطبايي، منابع موجود در اين زمينه - بويژه از بعد نظري - بسيار محدود است. به طوري كه در دوره كارشناسي علوم تربيتي تنها سه واحد درسي تحت عنوان «آموزش و پرورش تطبيقي» به دانشجويان ارائه مي شود و اخيرا نيز اين درس، در دوره هاي كارشناسي ارشد گرايشات متفاوت علوم تربيتي حذف شده است. مقاله حاضر تلاش دارد با بررسي اختصاري تاريخ تحولات علم آموزش و پرورش تطبيقي، خواننده را با جريانات و اوضاع فكري حاضر و حاكم بر اين رشته آشنا سازد. اين جريانات فكري سبب شده اند كه با نگاهي كاملا نو به اين رشته توجه كنيم و از زاويه تحولات اجتماعي و سياسي دو دهه اخير جهان، به آن بنگريم.