ارزيابي تنوع طرحهاي درماني دندانپزشکان عمومي در مورد پوسيدگيهاي سطوح اکلوزال

پورهاشمي سيدجلال; خرازي فرد محمدجواد; افضلي فر رز

مشخصات مقاله

عنوان نشریه:

مجله دندانپزشکي (journal of islamic dental association of iran) : پاييز 1386 , دوره 19 , شماره 3 (مسلسل 64) ; از صفحه 73 تا صفحه 78 .

عنوان مقاله:

ارزيابي تنوع طرحهاي درماني دندانپزشکان عمومي در مورد پوسيدگيهاي سطوح اکلوزال

نویسندگان:

پورهاشمي سيدجلال*, خرازي فرد محمدجواد, افضلي فر رز

آدرس:

* گروه آموزشى دندانپزشکى کودکان، دانشکده دندانپزشکى، دانشگاه علوم پزشکى تهران

چکیده:

زمينه و هدف: طرح هاي درماني که دندانپزشکان براي پوسيدگي هاي سطح اکلوزال به کار مي گيرند متنوع و پراکنده است. هدف از اين مطالعه ارزيابي ميزان تنوع طرح هاي درماني دندانپزشکان در مورد پوسيدگي هاي شيارهاي اکلوزالي است.
روش بررسي: در يک مطالعه مقطعي در سال 85 با معاينه دندان هاي کودکان 8-10ساله مراجعه کننده به بخش کودکان دانشکده دندانپزشکي دانشگاه علوم پزشکي تهران، تعداد شش دندان مولر اول دايمي با پوسيدگي شيارهاي اکلوزالي در درجات 1- 3 (طبق درجه بندي Espelid) که به تاييد پنج دندانپزشک متخصص رسيد انتخاب گرديد. فتوگرافي رنگي از سطح اکلوزال و راديوگرافي بايت وينگ اين دندان ها از طريق رايانه بر روي مانيتور به نمايش در آمد و از صد و پنجاه دندانپزشک عمومي که به طور تصادفي سيستماتيک انتخاب شده بودند خواسته شد پس از مشاهده تصاوير مربوطه با تکميل پرسشنامه اي پس از تشخيص پوسيدگي، طرح درمان خود را اعلام نمايند. اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون هاي Ordinal regression و Kruskall-wallis مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت.
يافته ها: با توجه به استاندارد طلايي طرح درمان هاي صحيح شامل سيلنت تراپي در 36% و (Preventive Resin Restoration:PRR)، %27.8 موارد بود. براي دندان هايي که بدون پوسيدگي تشخيص داده شده بود چهار نوع طرح درمان شامل: بدون نياز به هيچ گونه درمان معادل %36.4، رعايت بهداشت دهان و فلورايدتراپي برابر %33.1 و سيلنت تراپي معادل %22.3 از دندانپزشکان ارايه کردند. جهت دندان هايي که با پوسيدگي در حد مينا تشخيص داده شده بود پنج نوع طرح درمان و براي پوسيدگي هاي عاج شش نوع طرح درمان ارايه شد. در بررسي عواملي مانند سن، جنس، محل فارغ التحصيلي و کار با کودکان، تنها جنس دندانپزشکان اثر معناداري در تنوع طرح هاي درماني داشت. (P=0.013)
نتيجه گيري: پراکندگي طرح هاي درماني بسيار زياد بوده و بيشتر از نوع تهاجمي و نشان دهنده عدم آگاهي کافي دندانپزشکان از روش هاي پيشگيرانه در ترميم دندان هاست.