بررسي صفات مورفولوژيكي ژنوتيپهاي مختلف سياه تاغ (Haloxylon aphyllum) در شرايط اكولوژيكي يزد

پتانسيل ژنتيكي و تنوع موجود در ژنوتيپهاي سياه تاغ، با استفاده از 28 ژنوتيپ از استانهاي قم، سمنان، سيستان و بلوچستان و يزد طي سالهاي 82-1378 در ايستگاه تحقيقاتي گياهان دارويي شهرستان يزد در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي با 3 تكرار اجرا گرديد. ارتفاع،‌ قطر تاج پوشش، شادابي، آلودگي به سفيدك و پسيل در درختچه ها مورد اندازه گيري قرار گرفت. تجزيه واريانس ساده و مركب صفات حاكي از وجود تنوع و تفاوت معني داري ميان ژنوتيپ ها در كليه سالها بود، واريانس ژنوتيپي، واريانس فنوتيپي و وراثت پذيري عمومي صفات در هر سال محاسبه گرديد. وراثت پذيري صفات در سال پنجم به طور كلي بالاتر از سالهاي قبل بود كه مي تواند به دليل كاهش واريانس محيطي و نيز وجود تنوع بين ژنوتيپ ها باشد. ميزان وراثت پذيري اكثر صفات در حد متوسط بود. وراثت پذيري عمومي صفات در سال پنجم از 12%‌ براي تعداد انشعاب در تنه اصلي تا 44% براي آلودگي به پسيل در نوسان بود. واريانس ژنوتيپي، فنوتيپي و وراثت پذيري عمومي صفات بر مبناي ميانگين چند ساله داده ها نيز محاسبه گرديد كه در اكثر موارد بزرگتر از مقدار وراثت پذيري ساليانه صفات بودند. ميزان وراثت پذيري براي صفات ارتفاع درختچه ها (0.93)، تاج پوشش (0.89)، آلودگي به پسيل (0.89) نسبتا بالا ولي براي قطر تنه اصلي (0.11) پايين بود.