فرش ايراني: رسانه ارتباطي ميان هنرمندان ايران و اروپا با رويکردي نشانه شناختي بر فرشينه هاي ويليام موريس

قالي بافي ايراني از معروفترين صنايعي است که در طول قرون متمادي توجه جهانيان را به هنرهاي ايراني معطوف ساخته است. آنچه که بيش از هر عاملي قالي ايراني را به عنوان يک اثر هنري زيبا مطرح مي سازد، نقوش و چگونگي ترکيب بندي آنها در فضاي دو بعدي قالي است. تنوع نقش مايه ها، کاربرد رنگ هاي عميق و زيبا، حسن ترکيب و تناسب الوان، ترکيب بندي لطيف و شاعرانه و عدم ايجاد آثار فراوان از برجسته ترين ويژگي هاي طراحي فرش ايراني به شمار مي روند.
پيشرفت صنعتي و توسعه حمل و نقل در قرن نوزدهم ميلادي باعث شد که کاوشگران غربي با سفر به شرق، با ميراث فرهنگي اين تمدن ها آشنا شوند. ويليام موريس متفکر اصلي جنبش هنر و پيشه انگلستان و از پيشگامان هنر مدرن در اروپا از اولين هنرمنداني است که به تحقيق در نقوش و طرح هاي قالي هاي ايراني پرداخته است.
در اين مقاله کوشش شده تا در ابتدا با معرفي و مطالعه ويژگي هاي فرش هاي تاثيرگذار در بحث «فرش ايراني به مثابه رسانه ارتباطي» جايگاه قالي ايراني در هنر مغرب زمين تبيين شده، سپس با «رويکردي نشانه شناختي بر آثار ويليام موريس» نحوه الهام وي از طراحي قالي ايراني مورد مداقه قرار گيرد.