نظريه هاي تربيتي و چالش هاي نظريه پردازي در آموزش و پرورش ايران

آموزش و پرورش رسمي داراي دو وجه عملي و نظري است. هدف از نگارش اين مقاله بررسي كيفيت شكل گيري نظريه هاي تعليم و تربيت، ويژگيهاي ساختاري و نمونه هاي مهم و تطور آنها هم در تاريخ آموزش و پرورش غربي و هم در ايران است.
در اين مقاله، پيدايش و تطور نظريه تربيتي در تمدن غربي، مفهوم نظريه تربيتي، خاستگاهها، ساختار و انواعي از آن، تطور اين نظريه ها بر اثر تحولات فرهنگي و اجتماعي و سياسي و فكري، و وضعيت نظريه تربيتي در ايران بررسي شده است. از آنجا كه در عصر ديدگاه هاي پست مدرنيستي، تعليم و تربيت غربي از لحاظ نظريه پردازي دوره مبهم و بلكه آشفته اي را مي گذراند، ضروري است كه ما دچار اين سردرگمي و نابساماني تئوريك نشويم. به نظر مي رسد كه تعليم و تربيت ما از هدايت يك نظريه تربيتي منسجم و منظم بهره مند نيست و ما محروم از نظريه اي هستيم كه در آن علاوه بر مسايل مربوط به هستي و دانش و ارزش، يعني جهان بيني و ايدئولوژي، موقعيت علم و تكنولوژي و سمت و سوي حركت آنها و نيز نيازهاي فرد و جامعه در چارچوبه مشخصي تنظيم شده باشند. در اين خصوص، مقاله چند پيشنهاد به منظور يافتن راه حل هاي احتمالي را ارايه كرده است.
و نيز نيازهاي فرد و جامعه در چارچوبه مشخصي تنظيم شده باشند. در اين خصوص، مقاله چند پيشنهاد به منظور يافتن راه حل هاي احتمالي را ارايه كرده است.