بررسي پتانسيل باززايي مستقيم از کشت نوک ساقه در سه رقم پنبه

پيشرفت در زمينه انتقال ژن و بيوتکنولوژي پنبه (Gossypium hirsutum L.) منوط به سيستم باززايي کارآمد و مستقل از ژنوتيپ مي باشد که در اين تحقيق با استفاده از ريزنمونه نوک ساقه بررسي شده است نوک ساقه هاي ارقام ساحل، ورامين و کوکر 312 جدا شده و به محيط کشت MS پايه همراه با 100 ميلي گرم در ليتر ميواينوزيتول و 0.5 ميلي گرم از هر يک از ويتامين هاي نيکوتينيک اسيد، پيريدوکسين و تيامين در ليتر منتقل شدند. بعد از واکشت هاي متوالي و حذف ريزنمونه هاي سفيد شده، نوک ساقه هاي باززايي شده براي ريشه زايي به محيط ذکر شده قبلي (بدون تنظيم کننده هاي رشد) انتقال يافته و بعد از ريشه زايي و خودهي در گلخانه قرار گرفتند. نتايج نشان داد که از نظر تعداد نوک ساقه هاي زنده مانده و گياهچه هاي باززايي شده اختلاف معني داري در بين ارقام وجود ندارد. 53.9 درصد نوک ساقه هاي جدا شده سه رقم سبز شدند و زنده ماندند. ميانگين گياهچه هاي مستقر در گلدان 3.9 درصد بود. درصد گياهچه هاي داراي فنوتيپ غيرعادي نيز بسيار کم (0.69 درصد) بود. در طي دوره ساقه دهي هيچ کالوسي تشکيل نگرديده و از هر نوک ساقه تنها يک شاخساره توليد شد. با توجه به نتايج بدست آمده، استفاده از ريزنمونه نوک ساقه مي تواند در کشت بافت و انتقال ژن به ارقام زراعي پنبه در ايران مورد استفاده قرار گيرد.