در اين تحقيق يك سويه باكتري ليستريا منوسيتوژنز بومي ايران از شير غير پاستوريزه بدون ماده نگهدارنده جدا شد و ميزان MIC و MBC اسيدهاي آلي و نمكهاي آن و نايسين به روش رقت لوله اي بر روي اين سويه تعيين و با ليستريا منوسيتوژنز PTCC1164 مقايسه شد. MIC ليستريا منوسيتوژنز جدا شده نسبت به بنزوات سديم (7 درصد)، اسيدسوربيك (1 درصد)، سوربات پتاسيم (5/2 درصد)، سيترات سديم (5/1 درصد)، اسيدپروپيونيك (25/1 درصد)، و اسيداستيك (625/0 درصد) است كه نشانه مقاومت و نسبت به نايسين (125 IU/ml) و اسيدبنزوييك (0125/0 درصد) مي باشد كه نشانه حساسيت آن به غلظتهاي مجاز اين مواد در غذا يعني به ترتيب 2/0 درصد، 3/0 درصد، 3/0 درصد، 1 درصد، 38/0 درصد، و 1/0 درصد، مي باشد. سپس كارآيي نايسين (800 IU/ml) بر روي ليستريا منوسيتوژنز جدا شده در پنير ساخت داخل در دماي يخچال بمدت 21 روز بررسي شد. نتايج نشان داد كه اين سويه ليستريا منوسيتوژنز به شرايط ذكر شده مقاومت نشان مي دهد و در مقايسه با مطالعات ديگران که مقاومت سويه هاي مختلف ليستريا منوسيتوژنز را نسبت به نايسين در غلظت500 IU/ml گزارش کرده اند مقاومت بالاتر مي باشد (800 IU/ml). همچنين گزارشات موجود در شرايط آزمايشگاهي است در حاليكه تحقيق حاضر مقاومت به نايسين را در شرايط طبيعي داخل پنير بررسي کرده است.