مقايسه پارامترهاي اسپرمي در دو جمعيت زوجهاي بارور و نابارور

هدف: طراحي و اجراي يک مطاله اي براي مقايسه پارامترهاي اسپرمي در دو جمعيت بارور و نابارور و به دنبال آن تعيين مقادير حداقل پارامترهاي اسپرمي براي باروري به صورت منطقه اي در اصفهان.
مواد و روشها: تعداد 200 نمونه اسپرمي افراد مراجعه کننده به مرکز باروري و ناباروري اصفهان، به عنوان نمونه هاي نابارور ارزيابي شدند. تعداد 234 نمونه اسپرمي افرادي که در زمان نمونه گيري همسرانشان باردار بودند، به عنوان نمونه هاي بارور ارزيابي قرار شدند (تابستان 83 الي تابستان 84). حجم نمونه، تراکم اسپرمي، درصد اسپرهاي متحرک، درصد تحرک a، درصد اسپرم با مورفولوژي طبيعي، تعداد کل اسپرم، تعداد اسپرم متحرک، تعداد اسپرم با مرفولوژي طبيعي و تعداد اسپرم متحرک با شکل طبيعي در کليه نمونه ها تعيين شد. سپس اطلاعات حاصل توسط نرم افزار SPSS آناليز شد. ميانگين، ميانه، دامنه تغييرات، صدک 5 و 10 در هر يک از پارامترهاي اصلي و ترکيبي در دو جمعيت بارور و نابارور محاسبه شد و نيز مقادير سطح زير منحني ROC و مقادير آستانه ضروري براي باروري، در کل 434 نمونه اسپرمي، در هر يک از پارامترهاي اصلي و ترکيبي تعيين شد.
يافته ها: نتايج حاصل از اين مطالعه نشان مي دهد که تنها در مورد ميانگين پارامتر حجم نمونه، در بين دو جمعيت بارور و نابارور اختلاف معني داري مشاهده نمي شود (p=0.142) و اين پارامتر نيز ارزش تشخيصي، به عنوان معيار تشخيص پتانسيل باروري افراد نيست. و اين در حالي است که مورفولوژي طبيعي اسپرم (AUC=0.790) و درصد تحرک سريع و خطي اسپرم در نمونه ها (AUC=0.733) از حساسيت و اختصاصي بودن بالايي براي پيش بيني پتانسيل باروري افراد برخوردار هستند.
نتيجه گيري: مقايسه نتايج اين مطالعه و مطالعات بين المللي مشابه، بيانگر ضرورت اجراي اين گونه مطالعات به صورت منطقه اي و دوره اي است. چرا که اختلافات جغرافيايي و ژنتيکي مي توانند از عوامل تفاوت در مقادير پارامترهاي اسپرمي باشند که اين امر در شناسايي افراد نابارور و انتخاب روش درماني مناسب نقش مهم و اساسي را ايفا مي نمايد.