مهار عملکردي ژن نوکلئوستمين - يک کنترل کننده توانايي خودبازسازي - در سلول هاي بنيادين مزانشيمي مغز استخوان با واسطه استراتژي RNAi

هدف: مهار بيان ژن نوکلئوستمين به عنوان فاكتوري موثر در توانايي خودبازسازي سلولهاي بنيادين و انواعي از رده هاي سلول سرطاني در سلولهاي بنيادين مزانشيمي مغز استخوان به وسيله استراتژي RNAi براي بررسي اثرات عدم حضور است.
مواد و روشها: siRNA دورشتهاي اختصاصي نوكلئوستمين و كنترل، طراحي و از طريق ليپوفكشن وارد سلولهاي مزانشيمي مغز استخوان موش صحرايي شدند. تغييرات در بيان ژنها پس از مهار نوكلئوستمين با كمك RT-PCR، ايمنوسيتوشيمي و وسترن بلات بررسي گرديدند. همچنين تغييرات در نرخ تكثير سلولي و نيز توزيع سلولها در فازهاي چرخه سلولي مطالعه شدند.
يافته ها: سلولهاي استخراج شده مورفولوژي فيبروبلاستي داشته و قادر به تمايز به سلولهاي شبه عصبي بوده و ژنهاي اختصاصي سلولهاي بنيادين و رده مزانشيمي را بيان مي نمايند. بيان نوكلئوستمين پس از ترانسفكشن با siRNA اختصاصي كاهش قابل توجهي مي يابد که همراه با كاهش تكثير سلولي، ورود سلولها به فاز خفتگي و كاهش بيان ژنهاي survivin و cyclin D1 مي باشد.
نتيجه گيري: بررسي  نشان داد كه ورود اليگوهاي siRNA اختصاصي نوكلئوستمين به سلولهاي كشت داده شده، موفقيت آميز بوده و سبب كاهش بيان نوكلئوستمين شده است. تغييرات در نرخ تكثير سلولي، نمايه فازهاي چرخه سلولي و بيان برخي ژن هاي موثر در فرايند خودبازسازي نشان دهنده نقش بالادستي نوكلئوستمين در كنترل خودبازسازي در سلول هاي مزانشيمي مغز استخوان است.