روابط بين افراد و گروه ها و ملل اساسا براي رفع نيازها، نارسايي ها و کمبودهايي است که آنها به طور طبيعي دارند و جهت نيل به اين هدف توسعه هاي و تحقق و افزايش ظرفيت ها، ثروت، رفاه، صلح و همزيستي، انسان ها و جوامع مدرن به کمک عقل و علم و با تقسيم کار تخصصي و مبادله آزادانه کلمه و کالا و رقابت سازنده و گفتگو و مذاکره و سازش در سطوح ملي و بين المللي با يکديگر همکاري مي کنند. در واقع همان طور که اين مقاله درصدد تبيين آن است، فضاي صلح و تفاهم و گفتگو و آشتي، زمينه ساز توسعه و ترقي و تمدن است ولي فضاي جنگ و خشونت و تنش و درگيري، زمينه ساز عقب ماندگي و زوال مي باشد.