تعيين نوع و زمانبندي بهينه نگهداري و تعميرات پيشگيرانه سيستمهاي چند جزيي بر اساس قابليت اطمينان

در اين تحقيق، براي سيستم هاي چند جزيي، مدل برنامه ريزي بهينه نگهداري و تعميرات (نت) پيشگيرانه بر اساس قابليت اطمينان،‌ ارايه و حل شده است. در مدل پيشنهادي نوع فعاليتهاي نت ادواري در هر بازه بازرسي بگونه اي تعيين مي شود كه، ضمن تامين سطح قابليت اطمينان مورد نياز،‌ مجموع وزن دهي شده هزينه هاي مرتبط كمينه شود. در طراحي برنامه نت، دوره برنامه ريزي به تعدادي بازه بازرسي تقسيم شده و در ابتداي هر بازه، با در نظر گرفتن محدوديتهاي سيستمي، يكي از سه نوع فعاليت نت شامل: 1) بازرسي و سرويس جزيي، 2) تعميرات پيشگيرانه و 3) جايگزيني پيشگيرانه براي هر جز پيشنهاد مي شود. هر يك از اين فعاليتها منابع مختلفي مصرف نموده و با توجه به موقعيت جز مورد تعمير، تاثير متفاوتي بر قابليت اطمينان سيستم مي گذارد. هزينه هاي در نظر گرفته شده شامل هزينه هاي تعمير، جايگزيني، خواب سيستم و خرابي هاي اتفاقي مي باشند. در برنامه بهينه نت، با تعيين نوع فعاليت ها در هر بازه زماني، سطح مشخصي از قابليت اطمينان سيستم، با حداقل مجموع هزينه هاي فوق حفظ مي شود. از آنجا كه مدل پيشنهادي داراي ساختاري پيچيده است، بمنظور حل سريع آن از الگوريتم هاي تبريد تدريجي (Simulated Annealing) و جستجوگر ممنوعه (Tabu Search) استفاده شده است. کارايي اين روش ها، در قالب حل مساله برنامه نگهداري و تعميرات براي سيستمي شامل 14 ايستگاه (جز) نشان داده شده است.