طيف بيماري ها و علل مرگ در کودکان بستري شده در جنوب ايران

زمينه و هدف: در پزشكي و مخصوصا در حيطه طب كودكان، انجام منظم مطالعات اپيدميولوژيك، در هر منطقه جغرافيايي، ضروري به نظر مي رسد، بر همين اساس و براي تعيين تنوع بيماريها، ميزان مرگ و مير و همچنين ميزان همخواني تشخيص نهايي با تشخيص اوليه در بخشهاي اطفال، اين مطالعه را در بيمارستان نمازي شيراز طراحي كرديم: بيمارستاني كه بزرگترين مركز ارجاع بيماريهاي كودكان در جنوب ايران، به شمار مي رود.
روش مطالعه: تمام كودكان بزرگتر از 1 ماه ( 2731 مورد) كه از آبان ماه 1384 تا مهر ماه 1385 در بيمارستان نمازي بستري شده بودند ( به جز بخشهاي جراحي) مورد مطالعه قرار گرفتند. بدين طريق كه در بدو بستري، از طريق مصاحبه پرسشنامه اي وارد مطالعه شده و تا موقع ترخيص يا فوت، مورد پيگيري قرار گرفتند. در مواردي كه تشخيص نهايي يا علت مرگ، نامشخص بود، بيماران دردرمانگاه  از طريق پرونده و به مدت يك سال، پيگيري مي شدند.
يافته ها: از 3057 مورد بستري (مربوط به 2731 بيمار)، 8/56% پسر بودند( نسبت پسر به دختر= 31/1). سن بيماران از 31 روز تا 25 سال متغير بود. (ميانگين 16/5 سال و انحراف معيار 98/4 سال) و تعداد قابل ملاحظه اي از بيماران، كمتر از 2 سال، سن داشتند ( 1270 مورد معادل 2/44%). طول مدت بستري از 1 تا 62 روز متغير بود (ميانگين= 5 روز و انحراف معيار= 13/5 روز). شايعترين بيماريها عبارت بودند از: تشنج ( 315 مورد معادل 1/11%)، پنوموني (235 مورد معادل 7/7%)، تشنج همراه با تب (136 مورد معادل 79/4%) و گاستروانتريت (128 مورد معادل 18/4%). 93/17% از بستريها به خارج از استان فارس (18 استان) مربوط مي شد و شايعترين بيماران ارجاع شده، عبارت بودند از: بيماريهاي سيستم گوارشي (1/19%)، عفوني (5/18%) و سيستم عصبي (15%). در 6/90% از بستريها، تشخيص نهايي در بيمارستان، مشخص شد، كه بيشترين ميزان به بخش قلب (4/93%) و كمترين آن به بخش عفوني (45/86%) تعلق داشت (P=0.01). ميزان مرگ و مير كلي، 30/5% و در كودكان زير يك سال، 49/9% و در سنين بالاتر، 5% به دست آمد (P<0.001).
نتيجه گيري : شايعترين سن بستري در بخشهاي اطفال زير 1 سال بود و تشنج، پنوموني و گاستروانتريت به ترتيب شايعترين بيماريها را تشكيل مي دادند و شايعترين علل مرگ، عبارت بودند از: بيماريهاي قلبي مادرزادي، سپسيس و پنوموني.