نقش غالب الگوهاي عام اوليه در طراحي محله هاي مسکوني معاصر

تحليل الگوي محله در طراحي شهرهاي جديد، بويژه «واحد همسايگي» به عنوان الگويي عام و تاثير آن بر رويكردهاي اخير طراحي محله و مجموعه هاي مسكوني، موضوع اين مقاله است. اهميت تحليل الگوهاي عام طراحي و مباني نظري شکل گيري آنها به دليل تاثيراتي است که بر طراحي مناطق مسکوني شهرها در سراسر دنيا گذاشته اند. پرسش اصلي اين است که آيا راه حل هاي اخير طراحي که با نام هاي گوناگون در نقاط مختلف جهان ابداع شده اند، در معيارهاي اصلي، تفاوت عمده اي با الگوهاي اوليه دارند؟ اگر چنين تفاوت معناداري وجود ندارد، چه تفاوت هايي اين الگوها را از يکديگر متمايز و آنها را با شرايط زندگي امروز قابل تطبيق مي سازد؟ تحليل مقايسه اي الگوهاي نيمه اول قرن بيستم و معادل هاي آنها در نيمه دوم اين قرن، نشان مي دهد که مباني اصلي و معيارهاي تعريف کننده الگوهاي عام که در مقياس گسترده اي در سراسر جهان استفاده شده اند، مشترکات فراواني دارند. ضمن اينکه بسياري از اصول الگوهاي عام اوليه هنوز در طراحي مجموعه هاي مسکوني معتبر و قابل استفاده اند، ويژگي هاي فرهنگي و مکاني، پيشينه تاريخي و شرايط اجتماعي از عوامل مهم تشخيص و تمايز مجموعه ها در شهرها و کشورهاي مختلف اند. مجموعه اين ويژگي ها به همراه عوامل موثر در ارتقاي کيفيت زندگي، تعيين کننده معيارهاي طراحي و ساخت مجموعه هاي مسکوني امروزند.