نقش ديورتيك ها و مهاركننده هاي آنزيم مبدل آنژيوتانسين در ايجاد نفروپاتي ناشي از ماده حاجب در بيماران پس از انجام مداخله كرونري از راه پوست

نفروپاتي ناشي از مواد حاجب يك عارضه بسيار خطرناك و جدي ست. مطالعه حاضر به منظور بررسي اثر داروهاي مهاركننده آنزيم مبدل آنژيوتانسين (ACEI) و ديورتيك در ايجاد نفروپاتي ناشي از مواد حاجب در بيماران نيازمند عمل (PTCI) percutaneous coronary intervention اجرا شد.
روش ها: اين مطالعه كار آزمايي باليني در سال 1385 دردانشگاه علوم پزشكي اصفهان انجام پذيرفت. چهارگروه 60 نفره از بيماران نيازمند PTCI انتخاب شدند. گروه هاي A و B با داروهاي ACEI و گروه هاي C و D با داروهاي ديورتيك درمان شدند. 36 ساعت قبل از انجام PTCI، مصرف داروهاي ACEI در گروه A و داروهاي ديورتيك در گروه C قطع گرديد. سطح كراتينين سرم قبل و بعد از انجام PTCI در همه گروه ها اندازه گيري و ثبت گرديد. سطح كراتينين نهايي و مقدار افزايش كراتينين در گروه هاي مختلف به كمك آزمون ANOVA مقايسه شد.
يافته ها: تغييرات سطح كراتينين در گروه A برابر 0.07±0.22mg/dl و در گروه B برابر 0.06±0.13mg/dl و مقدارp value=0.7 محاسبه گرديد. همچنين تغييرات سطح كراتينين در گروه C برابر با 0.08±0.17mg/dl و در گروه D برابر با 0.05±0.14mg/dl بود که تفاوت آماري معني داري نداشت.
نتيجه گيري: با توجه به عدم وجود تفاوت معنادار در قطع يا ادامه مصرف داروهايي مانند ACEI يا ديورتيك بر ايجاد نفروپاتي ناشي از ماده حاجب در بيماران نيازمند PTCI، در صورت عملکرد طبيعي كليوي، مصرف اين داروها عارضه اي در بر ندارد.