آيا اختلال بيش فعالي با کمبود توجه در مبتلايان به وابستگي به مواد شايع تر است؟

هدف: اين پژوهش با هدف تعيين فراواني اختلال بيش فعالي با کمبود توجه (ADHD) در بيماراني که وابستگي به مواد داشتند، انجام شد.
روش: اين پژوهش به روش توصيفي - مقطعي بر روي 100 بيمار مبتلا به وابستگي مواد در درمانگاه بيمارستان روانپزشکي ايران در سال 1382 که به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شده بودند، انجام شد. براي گردآوري داده ها پرسش نامه هاي تشخيصي ADHD دوران کودکي (CSI، (ADHD بزرگسالي و پرسش نامه ويژگي هاي جمعيت شناختي به کار برده شد. داده ها به کمک روش هاي آماري توصيفي و آزمون آماري خي دو تحليل گرديدند.
يافته‏ها: ميانگين سن آزمودني ها 8/31 (انحراف معيار 4/9) و دامنه سني آنان 55-18 سال بود و همه آنها مرد بودند. 27% آزمودني ها، ADHD دوران کودکي داشتند (3% از نوع کم توجه، 16% از نوع بيش فعال و 8% از نوع مخلوط). 16% آزمودني ها در بزرگسالي نيز ADHD داشتند که 7% از نوع کم توجه، 3% از نوع بيش فعال و 6% از نوع مخلوط بود. 50% افراد نه در کودکي و نه در بزرگسالي تشخيص ADHD نداشتند. متوسط سن شروع مصرف مواد در مبتلايان به ADHD 3/18 سال (انحراف معيار 2/3) و در گروه غيرمبتلا به ADHD 5/21 سال (انحراف معيار 1/5) بود که تفاوت معني دار بود (01/0>p ).
نتيجه گيري: ADHD با اختلال وابستگي به مواد و هم چنين با شروع زودرس مصرف مواد ارتباط دارد.