بررسي فراواني نسبي افسردگي و اضطراب در مبتلايان به سردردهاي ميگرني و تنشي و مقايسه آنها در افراد فاقد سردرد

مقدمه: بسياري از سردردهاي مزمن با مسايل رواني و رفتاري همراه هستند و افسردگي و اضطراب يكي از مسايل منجر به بستري كردن بيماران دچار سردرد مزمن در بيمارستان مي باشد. افسردگي و اضطراب بيشتر با تكرار و تداوم سردرد رابطه دارد تا با شدت سردرد. پژوهش حاضر توزيع فراواني افسردگي و اضطراب در بيماران مبتلا به سردرد ميگرني و تنشي را با افراد سردرد مقايسه مي نمايد.
مواد و روش ها: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي است كه به منظور بررسي ارتباط ميگرن و سردرد تنشي با افسردگي و اضطراب در شهر اصفهان انجام شده است. تشخيص ميگرن و سردرد تنشي بر اساس معيارهاي انجمن بين المللي سردرد (IHS) و وجود افسردگي با استفاده از آزمون Beck و وجود اضطراب با كاربرد آزمون ارزيابي اضطراب (Catel) مورد سنجش قرار گرفته است. 250 نفر در محدوده سني 12 تا 66 سال به دو گروه 125 نفري مبتلا به سردردهاي ميگرن و تنشي (مورد) و افراد فاقد سردرد (شاهد)، به صورت تصادفي انتخاب شدند و با نظارت پرسشگر پرسش نامه هاي مربوطه توسط بيماران تكميل گرديد. جهت تجزيه و تحليل داده ها، از نرم افزار SPSS و براي مقايسه متغيرهاي كيفي از آزمون chi-square و براي مقايسه ميانگين از آزمون t استفاده گرديد.
نتايج: احتمال ابتلا به سردرد براي كساني كه مبتلا به افسردگي متوسط بودند 2.35 برابر افراد فاقد افسردگي بود (P=0.01). شانس ابتلا به سردرد ميگرني و تنشي در افرادي كه دچار اضطراب متوسط بودند، 2.67 برابر كساني بود كه فاقد اضطراب بودند (P=0.001) و شانس ابتلا به دو نوع سردرد فوق در افراد با اضطراب شديد 2.7 برابر كساني بود كه فاقد اضطراب بودند (P=0.002).
بحث: با توجه به وجود ارتباط معني دار بين سردردهاي مزمن با افسردگي و اضطراب، در تشخيص، پيش آگهي و درمان سردردهاي مزمن، بايستي ارزيابي جنبه هاي رواني همراه سردرد مد نظر باشد و توجه نمود كه غربالگري مبتلايان به سردردهاي ميگرني و تنشي از نظر وجود افسردگي و خصوصا اضطراب موجب جلوگيري از مزمن شدن سردرد مي شود.