هدف: هيپرآلژزي يکي از علايم بارز ديابت قندي در ميان مدت محسوب مي شود که بر کيفيت زندگي افراد مبتلا تاثير دارد. با توجه به وجود شواهد تحقيقاتي مبني بر اثر ضد ديابتي بوزيدان، در اين بررسي اثر ضد دردي ريشه اين گياه در موشهاي صحرايي ديابتي شده در مراحل حاد و مزمن آزمون فرمالين مورد ارزيابي قرار گرفت.
روش بررسي: موشها به شش گروه کنترل، کنترل تحت تيمار با بوزيدان، کنترل دريافت کننده سديم ساليسيلات، ديابتي، ديابتي دريافت کننده سديم ساليسيلات، و گروه ديابتب تيمار شده با بوزيدان تقسيم شدند. براي ديابتي شدن از داروي استرپتوزوتوسين به ميزان 60 ميلي گرم بر کيلوگرم بطور داخل صفاقي استفاده گرديد. دو گروه تحت تيمار با بوزيدان نيز پودر مخلوط شده اين گياه با غذاي استاندارد موش (6.25 درصد) را دريافت نمودند.
يافته ها: نتايج نشان داد که نمرات درد در موشهاي ديابتي پس از گذشت دو ماه در دو فاز حاد و مزمن بدنبال تجويز کف پايي فرمالين بيشتر از موشهاي کنترل بوده و درمان با بوزيدان به مدت دو ماه موجب کاهش معني دار در نمرات درد در مراحل حاد و مزمن مي گردد (p<0.05). ضمنا با تجويز سديم ساليسيلات به موشهاي ديابتي، کاهش معني دار در نمره درد فقط در مرحله مزمن آزمون فرمالين مشاهده گرديد (p<0.01).
نتيجه گيري: از طرف ديگر کاهش معني دار در نمرات درد در گروه کنترل تيمار شده با بوزيدان در مقايسه با گروه کنترل مشاهده نشد. بطور خلاصه نتيجه گيري مي شود که تجويز خوراکي بوزيدان به مدت دو ماه موجب کاهش معني دار ميزان احساس درد در مدل تجربي ديابت قندي القا شده توسط استرپتوزوتوسين گرديده که اين مي تواند بعنوان يک درمان کمکي در هيپرآلژزي ديابتي مطرح گردد.