هدف از انجام اين پژوهش بررسي اثر تقدم و تاخر تمرين ذهني بر يادگيري يک مهارت ادراکي- حرکتي با تاکيد بر تصويرسازي دروني و بيروني بوده است.
روش پژوهش از نوع نيمه تجربي است. به منظور تحقق اهداف پژوهش، 36 نفر از دانش آموزان پسر مقطع راهنمايي شهر تهران که هيچ گونه سابقه آموزشي در زمينه مهارت ملاک (پرتاب آزاد بسکتبال) نداشتند، در چند مرحله به صورت تصادفي انتخاب و بر اساس نمره هاي پيش آزمون و ارزيابي توانايي تصويرسازي ذهني در چهار گروه هشت نفري همگن سازماندهي شدند و پس از توجيه کلي در مورد چگونگي انجام تمرين هاي مربوط به هر گروه در زمينه مهارت ملاک، تمرين هاي خود را به مدت هشت هفته، در هر هفته سه جلسه و در هر جلسه با 30 تکرار انجام دادند. جمع آوري اطلاعات لازم در مورد چگونگي وضعيت (پيش آزمون) و پيشرفت (اکتساب، يادداري و انتقال) آزمودني ها در مهارت ملاک، با استفاده از آزمون پرتاب آزاد بسکتبال از نقطه پنالتي صورت گرفت که شيوه نمره گذاري آن مشابه آزمون شوت در جاي بسکتبال ايفرد بود. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي آماري کلموکروف- اسميرنوف t، همبسته، تحليل واريانس يکطرفه و آزمون تعقيبي توکي استفاده شد.
بررسي ها نشان داد که تمام شيوه هاي تمريني مورد استفاده تاثير معني داري بر يادگيري مهارت داشت که در اين بين، تقدم تصويرسازي دروني بهترين شيوه تمريني شناخته شد.