بررسي اثر محلول پاشي سولفات روي بر روي بوته هاي مادري چاي به منظور كاهش تلفات قلمه در خزانه

يكي از بهترين راه هاي تكثير چاي "Camellia sinensis"، قلمه گيري از ساقه برگ دار مي باشد. اما تلفات قلمه هاي اين گياه در خزانه بيش از حد انتظار مي باشد به طوري كه عوامل گوناگوني همچون شرايط بوته مادري، شرايط محيطي، روش قلمه گيري و طرز نگهداري در خزانه و همچنين تيمارهاي مختلف لازم در مراحل مختلف مي تواند در كاهش يا افزايش تلفات قلمه ها در خزانه دخيل باشند يكي از راه هاي علمي و عملي كاهش تلفات قلمه هاي چاي در خزانه، تغذيه مطلوب بوته هاي مادري و تهيه قلمه از آنها مي باشد. از عناصر غذايي، ريز مغذي روي (Zn) به علت شركت در سنتز ايندول استيك اسيد (IAA) و كلروفيل داراي اهميت ويژه اي است. به منظور كاهش تلفات قلمه در خزانه چاي و براي بررسي اثر عنصر روي، آزمايشي در قالب بلوك هاي كامل تصادفي با چهار تيمار (شامل (1): شاهد،NPK (2) ،NPK (3) + سولفات روي با غلظت 1 درصد در يك نوبت و (4) NPK + سولفات روي با همان غلظت در دو نوبت) در چهار تكرار اجرا گرديد. در اين آزمايش اثر تيمارهاي كودي بر روي صفاتي مثل حجم بافت پينه، حجم، وزن تر و وزن خشك ريشه، ارتفاع نهال ها، تعداد برگ ها، قطر ساقه و درصد تلفات قلمه مورد اندازه گيري قرار گرفت. بر اساس نتايج بدست آمده از نظر آماري اختلاف معني داري در حجم بافت پينه، ارتفاع نهال، تعداد برگ، حجم ريشه، وزن تر و خشك ريشه (حداقل در سطح احتمال 5% ) بدست آمد. از بين تيمارها، تيمار سوم يعني NPK به همراه محلول پاشي سولفات روي در يك نوبت، بر روي اكثر صفات مورد بررسي بهترين اثر را داشت. مقايسه ميانگين داده ها نشان مي دهد كه تيمار سوم موجب كاهش تلفات قلمه به ميزان 19درصد نسبت به شاهد شده است.