در طول سال ها، محققان در زمينه خانواده درماني و مشاوره ازدواج به دنبال سنجش اعتبار و كارايي الگوهاي درماني بوده اند. از سوي ديگر توسعه تلاش هاي مربوط به بهداشت رواني در جهان، اهميت مطالعه تاثير درماني الگوهي مختلف را برجسته تر كرده است. در واقع سوال مهم اين است كه، كدام نوع درمان بهتر است؟ در اين ميان فراتحليل با يكپارچه كردن نتايج حاصل از انجام تحقيقات مختلف، به مقايسه ميزان تاثير الگوهاي درماني مختلف مي پردازد. پژوهش حاضر نيز بر آن است تا با استفاده الگوي پژوهشي فراتحليل، ميزان اثرگذاري الگوي شناختي- رفتاري را در كاهش مشكلات زناشويي مورد بررسي قرار دهد.
نتايج نشان مي دهد؛ 17 درصد افرادي كه تحت درمان زناشويي شناختي- رفتاري قرار گرفته اند، بهبودي بالاتري را از خود نشان داده اند. اين ميزان بهبود در حد پايين قرار دارد. يعني، احتمال بهبودي زوج هايي كه با مشكلاتي چون نارضايتي زناشويي، تعارض، عدم صميمت، ناسازگاري و يا افسردگي مواجه هستند، و تحت درمان شناختي- رفتاري قرار مي گيرند، هفده درصد بيشتر از زوج هايي است كه تحت درمان قرار نمي گيرند. اين يافته نشان دهنده آن است كه ميزان موفقيت الگوي شناختي- رفتاري در درمان چنين مشكلاتي موثرتر از عدم درمان است، اما نه به حدي كه بتوان از آن به عنوان يك الگوي درماني مناسب ياد كرد.