اين پژوهش به مقايسه سخت رويي و رضايت شغلي در بين اعضاي هيات علمي و دبيران آموزش و پرورش مي پردازد. يكي از اهداف اصلي پژوهش تعيين رابطه سخت رويي و رضايت شغلي و مقايسه آن در بين اعضاي هيات علمي و دبيران است. نمونه مورد مطالعه اين پژوهش 100 نفر بود كه 50 نفر از اعضاي هيات علمي و 50 نفر از دبيران آموزش و پرورش به روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. براي اندازه گيري سخت رويي از مقياس بررسي ديدگاه هاي شخصي كوباسا و براي اندازه گيري رضايت شغلي از آزمون رضايت شغلي ديويس، لافكوسيت و ويس استفاده شد. فرضيه هاي پژوهش با استفاده از روش هاي آماري ضريب همبستگي و آزمون t مورد آزمون قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه بين سخت رويي و رضايت شغلي در هر دو گروه (اعضاي هيات علمي و دبيران) رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (P<0.01). بين رضايت شغلي اعضاي هيات علمي و دبيران تفاوت معناداري وجود ندارد. بين سخت رويي اعضاي هيات علمي و دبيران تفاوت معناداري وجود دارد و تفاوت ميانگين دو گروه نشان داد كه اعضاي هيات علمي از ميزان سخت رويي بالايي برخوردارند (P<0.05).
همچنين نتيجه تحقيق نشان داد كه بين هر يك از مولفه هاي سخت رويي (تعهد، كنترل، چالش) و رضايت شغلي در بين اعضاي هيات علمي رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. اما در مورد دبيران رابطه معناداري بين چالش و رضايت شغلي مشاهده نشد. براي پيش بيني رضايت شغلي از روي مولفه هاي سخت رويي از تحليل رگرسيون گام به گام استفاده شد و نتيجه نشان داد كه مولفه تعهد حدود 23 درصد از واريانس رضايت شغلي را تبيين مي كند.