هدف: مقايسه فراواني و شدت رتينوپاتي نارسي در نوزادان چند قلوي نارس و نوزادان يک قلوي ارجاعي به بيمارستان فارابي تهران طي سال هاي 1381-1383.
روش پژوهش: پرونده هاي 99 نوزاد چند قلو 68) مورد از دو قلوها، 26مورد از سه قلوها و 5 نفر از چهار قلوها( با وزن تولد 2500 گرم با کمتر و سن داخل رحمي 37 هفته يا کمتر که از بخش هاي نوزادان وابسته به دانشگاه علوم پزشکي تهران، جهت معاينه از نظر رتينوپاتي نارسي، در سن 4-9 هفتگي بعد از تولد، به بيمارستان فارابي تهران ارجاع شده بودند. از نظر فراواني رتينوپاتي نارسي و عوامل خطر ساز موجود بررسي شدند. فراواني رتينوپاتي نارسي در اين نوزادان، با نوزادان يک قلويي که از نظر جنس، وزن هنگام تولد، سن داخل رحمي، دريافت اکسيژن و خون، ديسترس تنفسي، عفونت خوني و نور درماني با گروه چند قلوها تفاوت معني داري نداشتند؛ مقايسه شد.
يافته ها: شيوع رتينو پاتي نارسي در چند قلوها 12.1 درصد بود. همه موارد رتينوپاتي در نوزادان با سن تولد 33 هفتگي يا کمتر و وزن داخل رحمي 2000 گرم يا کمتر بوده است. در مقايسه، شيوع ROP درصد در نوزادان يک قلو با شرايط مشابه، 15.1 درصد بود .(P=0.53) شيوع ROP مرحله آستانه در نوزادان چند قلو، 6.1 درصد و در نوزادان يک قلو 7.1 درصد بود .(P=0.62) دو گروه از نظر مراحل رتينوپاتي نارسي، اختلاف معني داري نداشتند. فراواني و شدت ROP در زير گروه نوزادان چهار قلو 60) درصد ROP در کل و 40 درصد مرحله آستانه( نسبت به نوزادان دو قلو و سه قلو 9.6) درصد ROP در کل و 4.2 درصد مرحله آستانه( بيشتر بود اما پس از تحليل آماري رگرشن لوجستيک، با در نظر گرفتن سن و وزن زمان تولد، اختلاف معني داري از نظر فراواني و شدت ROP در زير گروه نوزادان چهارقلو نسبت به نوزادان دو قلو و سه قلو مشاهده نشد .(P=0.79)
نتيجه گيري: فراواني بيشتر ROP در چند قلوها، ناشي از وزن و سن داخل رحمي کمتر در زمان تولد مي باشد و نوزادان چند قلو با نوزادان يک قلوي مشابه، از اين نظر تفاوتي ندارند. بنابراين غربال گري ROP در نوزادان چند قلوي نارس را مي توان طبق برنامه استاندارد در نوزادان يک قلوي نارس توصيه کرد.