برآورد ضريب وراثت پذيري صفات ظاهري و توليد عسل كلني هاي زنبور عسل اصفهان

به منظور برآورد ضريب وراثت‌پذيري صفات ظاهري زنبور عسل كارگر و عملكرد كلني زنبور عسل، 30 ملكه مادر، از زنبورستان مركز تحقيقات منابع طبيعي و امور دام استان اصفهان، به طور تصادفي انتخاب شد. از هر ملكه مادر، پنج ملكه دختر پرورش داده شد و پس از جفت‌گيري طبيعي به كلني‌هاي همسان معرفي گرديد. ميزان عسل استخراجي تابستان اندازه‌گيري، و ميزان عسل پاييز بر اساس مساحت سطح قاب سرپوشيده عسل برآورد گرديد. توليد عسل سال از مجموع عسل توليدي تابستان و پاييز محاسبه شد. براي تعيين ابعاد بدن زنبورهاي كارگر، نمونه‌هايي كه به صورت تصادفي از هر كلني انتخاب شده بود، با استفاده از استريو ميكروسكوپ مجهز به عدسي چشمي مدرج، بر اساس روش روتنر (1985) اندازه‌گيري و ضريب وراثت‌پذيري صفات با استفاده از هم‌بستگي داخل فاميل برآورد گرديد. ضريب وراثت‌پذيري توليد عسل تابستان، زمستان و كل توليد عسل ساليانه به ترتيب (62/0± 65/0)، (58/0± 51/0) و (64/0± 36/0) برآورد شد. وراثت‌پذيري صفات ظاهري، به ترتيب: طول خرطوم (08/0± 64/0)، طول ساق (07/0±  45/0)، طول ران (08/0 ± 50/0)، طول پنجه (07/0± 47/0)، عرض پنجه (04/0± 33/0)، طول بال جلو (06/0 ±42/0)، عرض بال جلو (10/0± 90/0) طول كوبيتال (05/0 ±20/0) ، شاخص كوبيتال (08/0± 50/0)، طول بال عقب (01/0± 94/0) و تعداد قلاب لبه جلويي بال عقب (07/0± 45/0) برآورد گرديد. با توجه به ميزان وراثت‌پذيري تخميني توليد عسل، انتخاب بر اساس اين صفت مي‌تواند باعث افزايش عسل توليدي شود. عرض بال جلو، و بعضي صفات ظاهري ديگر همچون طول بال عقب، داراي وراثت‌پذيري بالايي مي‌باشند كه انتخاب بر اساس اين صفات نيز مي‌تواند باعث تغيير سريع آنها گردد.