هدف اصلي اين پژوهش مطالعه تاثير به كارگيري يك الگوي تركيبي بر يادگيري دانش آموزان در دروس فارسي، عربي و انگليسي دوم راهنمايي مي باشد. اين پژوهش شبه تجربي است، كه طي دو مرحله مقدماتي و نهايي به اجرا در آمده است. مطالعه نواقص و مشكلات طرح درس ها و آزمون هاي ساخته شده و اصلاح آن ها در مرحله مقدماتي و اجراي طرح درس ها در نمونه اصلي شامل بيست كلاس پايه دوم (ده كلاس به عنوان گروه آزمايشي و ده كلاس به عنوان گروه گواه) در مرحله نهايي صورت گرفته است. در اجراي پژوهش از پيش آزمون و آزمون نهايي و گمارش تصادفي كلاس ها ي پايه دوم در هر مدرسه به عنوان آزمايشي و گواه استفاده شده است. جامعه آماري اين پژوهش مدارس راهنمايي پسرانه ناحيه 1و 4 آموزش و پرورش شهر مشهد مي باشند و نمونه مورد مطالعه شامل ده مدرسه كه از هر مدرسه دو كلاس پايه دوم (جمعا 20 كلاس پايه دوم) به صورت خوشه اي انتخاب شده اند.
نتايج عمده حاصل از اجراي طرح درس هاي مبتني بر الگوي تركيبي در گروه هاي مورد مطالعه در هر سه درس فارسي، عربي و انگليسي به تفكيك حاكي از اين است كه به كارگيري طرح درس هاي مزبور (بر اساس الگوي تركيبي) تا حد زيادي بر پيشرفت نمره آزمون نهايي دانش آموزان گروه آزمايشي در دروس فارسي، عربي و انگليسي هر كدام به صورت مجزا موثر بوده و به عبارت ديگر تاثير معنادار ايجاد كرده است. همچنين به كار گيري طرح درس هاي فوق بر معدل نمره هر سه درس نيز تاثير معنادار به همراه داشته است. نتايج نظرخواهي معلمان و دانش آموزان پس از اجراي طرح درس ها نيز نشان مي دهد كه آن ها تا حد زيادي از اجراي طرح درس هاي مبتني بر الگوي تركيبي رضايت داشته اند.