هدف این مقاله بررسي چگونگي تاثير فرآيندهاي پردازش اطلاعات در رفتار رانندگي است. بدين منظور، اين سوال مطرح مي شود كه آيا رفتار رانندگي با تمرين و تكرار بصورت اتوماتيك (بدون نياز به تلاش ذهنی) انجام مي شود؟ در اين مقاله، در ابتدا، نقش روانشناسی در افزايش سطح ایمنی مطرح مي گردد. سپس با استفاده از تئوري منابع، چگونگي تاثير وي‍ژگيهاي شناختي، همچون ظرفيت شناختي محدود و بار ذهني اضافي، بر مهارت هاي رانندگي بررسي مي شود. بعنوان مثال، الزامات شناختی مهارتهاي مربوط به تعويض دنده، تخمین زمان تصادم و قضاوت هاي مربوط به اعمال مخاطره آمیز مطرح مي گردند و اشاره مي شود كه چگونه استفاده از تلفن همراه به هنگام رانندگی می تواند به رفتار رانندگی آسیب زند. در پايان نتيجه گيري مي شود كه رفتار رانندگي با تمرين و تكرار كاملا اتوماتيك نمي شود. بعلاوه، از آنجايي كه ظرفيت شناختي انسان محدود است، تحميل بار اضافي بر آن، از طريق مكالمه تلفني همزمان، منجر به خطا در رفتار رانندگي مي شود، كه بالقوه مي تواند حادثه آفرين باشد.