زمينه و هدف: هر ساله هزاران کودک به دلايل مختلف در مراکز نگهداري شبانه روزي پذيرفته مي شوند. کودکان ساکن در اين مراکز معمولا کساني هستند که به دليل بي توجهي، آزارهاي جسمي، سوء مصرف مواد توسط والدين، طلاق و فقر اقتصادي - اجتماعي به اين مراکز سپرده مي شوند. از سوي ديگر ورود به مراکز نگهداري شبانه روزي و زندگي در اين محيط نيز کودکان را در معرض مشکلات رفتاري و بهداشتي فراواني قرار مي دهد. هدف اين مطالعه تعيين فراواني مشکلات رفتاري کودکان 11-7 ساله ساکن مراکز نگهداري شبانه روزي شهر تهران، در سال 1385 بود.
روش بررسي: مطالعه حاضر مقطعي و جامعه پژهش کليه کودکان 11-7 ساله ساکن مراکز نگهداري بودند تعداد نمونه 105 کودک (57 پسر و 48 دختر) که به روش سرشماري وارد مطالعه شدند. اطلاعات مورد نياز از طريق چک ليست مشکلات رفتاري کودکان (CBCL) از طريق مصاحبه با مربياني که بيشترين شناخت را از کودکان و رفتار آن ها داشتند، جمع آوري گرديد.
يافته ها: نتايج نشان داد شايع ترين اختلالات رفتاري در اين کودکان به ترتيب بزهکاري (44.8 درصد)، برون گرايي (40 درصد)، درون گرايي (40 درصد)، مشکلات اجتماعي (13.3 درصد) و پرخاشگري (11.4 درصد) بود. همچنين بر حسب امتياز کسب شده از کل سوالات پرسشنامه بيشتر از 28 درصد از اين کودکان از نظر سلامت رواني داراي اختلال بودند. آزمون کاي اسکوئر نيز نشان داد بين مشکلات توجه و سلامت رواني با متغير جنس ارتباط معني دار وجود دارد (P<0.05)، ولي بين ساير اختلالات رفتاري با جنس، سن و مدت زمان سکونت در مراکز ارتباط معني دار وجود نداشت.
نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي بدست آمده از اين مطالعه و نتايج ساير تحقيقات انجام شده در کشورهاي ديگر، توجه بيشتر و رسيدگي به وضعيت سلامتي اين گروه از کودکان و انجام مطالعات بيشتر در خصوص بررسي عوامل موثر بر سلامت رواني آن ها توصيه مي گردد.